Mercan, Arzu | Türe, Hatice | Eleman, Levent | Sayın, M.Murat | Sözübir, Selami | Aykaç, Bora

Other | 2007 | Anestezi Dergisi15 ( 2 ) , pp.94 - 98

Amaç: Bu çalışmada; kaudal bloğa adjuvan olarak, kaudal bloğu takiben 3. ve 4. saatlerde uygulanan intravenöz parasetamolün postoperatif analjezik etkinliğe katkısının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: ASA I, vücut ağırlığı 33 kg ve üzeri olan, inguinal ve genital cerrahi geçirecek olan 97 hasta rastgele olarak 4 gruba ayrıldı. Tüm hastalara postoperatif analjezi amacı ile kaudal blok uygulandı. Kontrol grubunda (grup K, n24) kaudal bloğa ek olarak başka bir analjezik uygulanmaz iken; grup P3’de (n23) kaudal enjeksiyonu takiben 3. saatte; grup P4’de (n24) 4. saatte 15 mg kg-1 parasetamol ‹V ve grup RP’de (n26) ise kaudal enje . . .ksiyonu takiben 3. saatte 20 mg kg-1 parasetamol rektal olarak uygulandı. Vizüel analog skala ile ağrı değeri 4 veya daha yüksek olduğunda, ‹V meperidin uygulandı. Postoperatif 10 saat boyunca tüm hastaların ağrı skorları ve ek analjezik gereksinimleri kaydedildi. Bulgular: Demografik veriler ve cerrahi süreler bakımından gruplar arasında fark yokken, analjezik gereksinimi olan hasta sayısı 6. saatte grup K’da diğer üç gruptan, ağrı skorları da 8. ve 10. saatlerde grup K ve P3’de diğer iki gruptan yüksek bulundu. Sonuç: Çocuklarda inguinal ve genital cerrahi sonrası analjezide, kaudal bloğa ek olarak verilen intravenöz parasetamolün 4. saatte uygulanmasının 3. saatte uygulanmasına göre postoperatif analjezi süresini ve kalitesini daha çok arttırdığı kanısına varılmıştır. Objective: The aim of this study was to investigate whether a supplemental dose of intravenous paracetamol at the third or fourth hour would enhance the quality of the analgesia provided by caudal blockade in children. Methods: Ninety seven, ASA I, inguinal and genital surgery patients weighing over 33 kg were randomized into four groups. Patients in group K (n24) did not receive any analgesia except for caudal blockade. Paracetamol (15 mg kg-1 ) was given intravenously at the third hour of caudal injection to the group P3 (n23) patients and at the fourth hour of caudal injection to the group P4 (n24) patients and rectal paracetamol (20 mg kg-1 ) to the group RP (n26) patients at the third hour of caudal injection. Pain scores and additional analgesic requirements were recorded for 10 hours postoperatively. Results: The groups were comparable with respect to demographic data. A significantly higher number of patients required relief analgesic at the 6th postoperative hour in group K and higher levels of pain scores were recorded in groups K and P3 at the 8th and 10th postoperative hours. Conclusion: Supplemental intravenous paracetamol at the fourth hour of caudal blockade enhances the duration and the quality of postoperative analgesia better than its application at the third hour in children undergoing inguinal and genital surgery Daha fazlası Daha az

Karlıkaya, Geysu | Yüksel, Gülbin | Yıldırım, Banu | Örken, Cihat | Tireli, Hülya

Other | 2007 | Journal of Neurological Sciences (Turkish)24 ( 2 ) , pp.104 - 108

Intravenous Immunglobulin (IVIg), an important immunomodulatory treatment for various neurological disorders. In previous studies IVIg treatment has been associated with thromboembolic events such as stroke or myocardial infarction due to an increase in serum viscosity. The aim of this study was to investigate hematological and biochemical changes in patients receiving IVIg treatment. Six female and 5 male patients who were treated with a standard IVIg treatment regimen were inclueded in this study. Different serum parameters were evaluated before treatment and on the 1’st, 5’th, 10’th days and after 1 month of IVIg treatment. Stati . . .stical analysis revealed a significant increase in the ESR, total protein and Ig G levels lasting up to one month following treatment. IVIg treatment may cause remarkable biochemical and hematological changes. Such changes should not be confused with a serious medical problem such as disease reactivity; and caution should be taken for patients with previous risk factors (such as elderly patients or patients with advanced atherosclerosis) for thromboembolic events since increase in serum viscosity may cause serious complications. İntravenöz İmmünglobülin (IVIg) tedavisi pek çok nörolojik hastalıkta uygulanan bir immün modülatuvar tedavi olup, daha önce yapılan çalışmalarda inme ve miyokard enfarktüsü gibi tromboembolik olaylarla ilişkilendirilmiştir. Bu çalışma IVIg tedavisi sonucu ortaya çıkan hematolojik ve biokimyasal değişiklikleri araştırmak amacıyla yapılmıştır. IVIg tedavisi uygulanmış 6 kadın 5 erkek hasta bu çalışmaya dahil edilimiştir. Farklı serum parametreleri IVIg tedavisi öncesi ve sonrası 1. , 5., 10. ve 30. günlerde incelenmiştir. İstatistiksel değerlendirme sonucunda eritrosit sedimantasyon hızı, total protein ve serum Ig G düzeylerinde tedavi öncesine göre 1 aya kadar uzayabilen belirgin artış saptanmıştır. IVIg tedavisinin belirgin hematolojik ve biokimyasal değişikliklere sebep olabildiği bildirilmiştir. Bu değişikliklerin iyi bilinmesi hastalık reaktivasyonu gibi bir durumla karıştırılmaması ve tromboembolik olaylar açısından riskli hasta gruplarında (ileri yaş, belirgin ateroskleroz) hiperviskosite ile ilişkili komplikasyonlardan kaçınılabilmesi bakımından önemlidir Daha fazlası Daha az

Mut, Melike | Polar, Gregory | Carpenter, Joan E. | Redpath, Gerard | Larner, James | Schıff, David | Shaffrey, Mark E.

Other | 2007 | Journal of Neurological Sciences (Turkish)24 ( 1 ) , pp.29 - 37

Amaç: Kemoterapide kullanılan ilaçlardan biri olan Thalidomide analogu Lenalidomide’in insan glioblastoma multiforme (GBM) hücreleri üzerinde pro-apoptotik, çoğalmayı azaltıcı ve radyasyona karşı duyarlılığı artırıcı etkilerinin araştırılması Yöntem: GBM hücreleri lenalidomide’e [0, 1, 5, 30, 60 µM dozlarında] 5 gün boyunca maruz bırakıldı ve ardından ultravioletB (UVB) [0, 50, 100 mj] veya ?-radyasyonu [0, 5, 20 Gy] verildi. Bu işlemler sonrası yaşayan hücreler “trypan blue exclusion” testi ile sayıldı. Çoğalma endeksi timidin inkorporasyonu ile, apoptoz ise sub G0 kestinin bakıldığı akım sitometre ve kaspaz aktivasyonu ile değerle . . .ndirildi. Bulgular: Lenalidomide tek başına veya UVB veya g-radyasyon ile birleştirildiğinde hücre ölümüne ek katkıda bulunmadı. Sadece ?-radyasyon ile minimal bir sinerjistik etki göstererek hücre çoğalmasını azalttı. Önemlilik derecesine ulaşmasa bile tek başına 1-30 µM dozlarda verildiğinde hücrelerin çoğalmasına katkıda bulundu. Lenalidomide apoptoz ile sonuçlanan kazpaz yollarını aktive etmedi. Sonuç: Lenalidomide in vitro deney koşullarında ?-radyasyon ile verildiğinde minimal bir sinerjistik etkiye sahiptir. Lenalidomide GBM tedavisinde ? -radyasyon yokluğunda etkin bir ajan olmayabilir. Purpose: Thalidomide analog, Lenalidomide (Revlimid®) is a chemotherapeutic agent. In this study, lenalidomide was used in human glioblastoma multiforme (GBM) cell lines to determine its pro-apoptotic, anti-proliferative and radiosensitizing properties. Methods: The GBM cells were treated with lenalidomide [0, 1, 5, 30, 60 µM] before ultravioletB (UVB) [0, 50, 100 mj] or γ -irradiation [0, 5, 20 Gy], and kept in drug for 5 days. Viable cell numbers were determined by trypan blue exclusion. The cell proliferation index was assessed by[ 3H]-Thymidine incorporation. Apoptosis was assessed by flow cytometry with Sub G0 gating and the activation of caspase-8 and caspase-9 after the treatments were completed. Results: Lenalidomide alone or in combination with UVB or γ-irradiation did not have a significant effect on cell death. Lenalidomide had minimal synergistic effect with γ-irradiation to reduce cell growth. Lenalidomide when used alone had an insignificant stimulatory effect on cell proliferation in GBM cells at doses 1-30 µM. Lenalidomide did not activate caspase-8 or caspase-9 pathways. Conclusions: Lenalidomide had a weak synergistic effect with γ-irradiation in decreasing cell growth in vitro. It may not be a therapeutic agent in the in the absence of γ-irradiation for the treatment of GBM Daha fazlası Daha az

Yüksel, Gülbin | Karlıkaya, Geysu | Tanrıdağ, Tülin | Us, Önder | Akyüz, Gülseren

Other | 2007 | Journal of Neurological Sciences (Turkish)24 ( 1 ) , pp.7 - 15

Amaç: Tiroid bezi hastalıklarının nöromuskuler disfonksiyona bağlı birçok semptom ve bulguları olabilir. Tiroid hastalıklarına bağlı nörolojik komplikasyonlar, hormonal değişiklikler ya da immün mekanizmalarla meydana gelir (1,19). Hem periferik hem de santral sinir sistemi etkilenebilir. Hastalık bazen bu nörolojik komplikasyonlarla ortaya çıkabileceği ve uygun tedavi ile kolayca düzelebileceği için erken tanı ve değerlendirme çok önemlidir. Bu çalışmanın amacı; yeni tanı almış, henüz tedaviye başlanmamış olan tiroid hastalarındaki periferik ve santral sinir sistemi etkileniminin araştırılmasıdır. Çalışma Planı: Çalışmaya periferik . . . ve santral sinir sistemini etkileyecek başka bir hastalığı olmayan 22 hipotiroidili, 13 hipertiroidili olmak üzere toplam 35 hasta alındı. Elektrofizyolojik inceleme olarak; tek taraflı (sağ) üst ve alt ekstremitede sinir iletimleri, median uyarımlı somatosensoriyel uyandırılmış potansiyeller (SUP), iki taraflı göz kırpma refleksi çalışıldı. Yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiş 30 sağlıklı birey kontrol grubu olarak alındı, sonuçlar karşılaştırıldı. Sonuçlar: Sinir iletimi incelemesinde; 13 (%59.09) hipotiroidi, 7 (%53,84) hipertiroidili hastada elektrofizyolojik patoloji tespit edildi. Hipotiroidi hasta grubunda; en fazla etkilenen sinir median motor ve duysal sinirlerdi. Karpal tünel sendromu (KTS) 11 (%50) hastada görüldü. Ilımlı düzeyde (%8-9) sensorimotor polinöropati vardı. Hipertiroidide ise nispeten polinöropati daha fazla (%15,4) idi ve sural nöropati ön plandaydı (%23,1). SUP incelemesinde; P25 latans uzaması en belirgin patolojik bulguydu ve hipotiroidide %45,45, hipertiroidide ise %38,46 oranında görülmekteydi. Göz kırpma refleksinde ise ipsi-kontralateral R2 süresindeki uzama en fazla rastlanan anormallikti. Bu da hipotiroidide %36,36 oranında ve hipertiroidide ise %23,07 oranında görülmekteydi. The purpose of this study was to investigate the electrophysiological changes in the peripheral and central nervous system in recently diagnosed subclinical thyroid disease patients before any treatment. This study included 22 patients with hypothyroidism and 13 patients with hyperthyroidism who had no other disease which could affect peripheral or central nervous system. We performed nerve conduction studies, median nevre somatosensorial evoked potentials and blink reflex studies in 35 patients and 30 age and gender matched controls. Distal latency, compound muscle action potential amplitude, nerve conduction velocity, minumum F-latency were recorded in the motor nerve conduction studies, distal latency, sensorial nerve action potential amplitüde, nerve conduction velocity were recorded in the sensorial nerve conduction studies and cortical N20-P25 potential latencies were recorded during the median somatosensorial evoked potential study. Bilaterally R1, R2 and contralaterally R2 potentials were evaluated during the blink reflex studies. In the subclinical hypothyroid patients median motor and sensorial nerves were the most commonly affected nerves with carpal tunnel syndrom being positive in 54,5 % of these patients. Sensorimotor polyneuropathy was find in 8-9% of subclinical hypothyroid patients while this ratio was 15,38% in subclinical hyperthyroid patients. Sural neuropathy was found in 23,07% of subclinical hyperthyroid patients. A decrease in median, ulnar and sural sensorial nerve action potential amplitüdes and tibial motor nerve conduction velocities were the other findings in this group. During the median nerve SEP studies the most common pathological finding in all patients was an increase in P25 cortical latency. This was found in 45,45 Daha fazlası Daha az

Yüksel, Gülbün | Karlıkaya, Geysu | Tutkavul, Kemal | Varlıbaş, Figen | Yıldırım, Banu | Örken, Cihat | Tireli, Hülya

Other | 2007 | Journal of Neurological Sciences (Turkish)24 ( 3 ) , pp.219 - 225

n-hexane, periferal nörotoksik etkisi 1964 yılında tanımlanan bir hexane izomeridir. Özellikle terlik, çanta gibi deri ve ayakakabı yapıştırıcılarında ve bazı kimyasal çözücülerin içinde bulunmaktadır. N-hexane içeren solventler, tekstil, matbaacılık, mobilya ve ayakkabı endüstrisinde kullanılmaktadır. Bu maddenin kullanıldığı ve yeterli havalandırmanın yapılmadığı iş yerlerinde çalışanlarda uzun süreli solunumun neden olduğu n-hexane toksisitesi gelişebilmektedir. Toksik madde ile temas sonrası aylar yıllar içinde gelişen alt ekstremitelerde duysal bulguların daha belirgin olduğu sensorimotor polinöropati en sık görülen klinik tabl . . .odur. Elektrofizyolojik incelemelerde multifokal ileti bloklarının da eşlik edebildiği, demiyelinizasyonun ön planda olduğu ve aksonal dejenerasyonun da eklendiği sensorimotor polinöropati görülür. Nöropatolojik olarak nörofilament birikimi ile aksonal şişme ve muhtemelen bunun retraksiyonuna bağlı olarak miyelin tabakasında incelme olur. Toksik maddenin uzaklaştırılması ile aylar yıllar içinde düzelme olabilmektedir. Türkiyede n-hexane en sık ayakkabı imalatında yapıştırıcılarda kullanılmakta ve buna bağlı nörotoksisiteler de görülmektedir. Burada aynı işyerinde ortalama 27 aydır (3 ay-8 yıl) çalışan, yaş ortalaması 18 (16-22) olan, 7 kadın, 1 erkek toplam 8 hasta sunulmaktadır. Tüm hastalarda klinik bulgular 15 gün-3 ay içinde subakut başlangıç göstermişti. Motor semptomlar ön planda olmakla birlikte EMG incelemesinde sensorimotor polinöropati tespit edildi. Sural sinir biyopsisi 3 hastada yapıldı ve hepsinde demiyelinizan bulgular görüldü. Sonuç olarak n-hexane nöropatisinin subakut polinöropati nedenleri arasında olabileceği ve toksinden uzaklaşma ile düzelmenin de görülebileceği düşünülerek diğer nöropati nedenlerinin dışlanması ile birlikte ayrıntılı sorgulama yapılmalıdır. n-Hexane is an isomer of hexane and was identified as a peripheral neurotoxin in 1964. The solvents containing n-Hexane are used as cleaning agents in the printing, textile, furniture and shoemaking industries. Certain kinds of special glues used in the roofing, leather and shoe industries also contain n-hexane. Inhalation is the main route of occupational exposure. Symptoms of a sensorimotor type of neuropathy develops after a few months to a year of repeated overexposure to n-hexane. The first symptoms are sensory and consist of tingling, numbness, burning, or prickling sensations in the feet or toes. Usually there are mixed electrophysiological findings which include both axonal degeneration and demyelination. The neuropathology of n-hexane neuropathy is distinctive with axonal swelling and neurofilament accumulation. The only treatment is removal from n-hexane exposure and the prognosis is generally favorable. Recovery may take months to years. In Turkey n-Hexane is mostly used in the shoemaking industries, and neurotoxicity has been reported. We report 8 patients who were working in the same shoe/sandal manufacturer for a mean duration of 27 months (3 months-8 years). and presented with a subacute neuropathy. The mean age was 18 (16-22). All subjects had a subacute presentatian between 15 days and 3 months. Motor deficits were the main clinical manifestation, but the EMG study revealed a sensorimotor neuropathy in all patients. Delayed worsening of symptoms and signs after cessation of n-hexane exposure was observed in all cases. A sural nerve biopsy was done in 3 patient Daha fazlası Daha az

Öztürk, Yeşim | Yiş, Uluç | Büyükgebiz, Benal

Other | 2007 | Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi21 ( 1 ) , pp.25 - 33

ÖZET Amaç: Sağlıklı bebeklerde farklı beslenme tiplerinin antropometrik veriler, beslenme davranışı ve dışkılama özellikleri üzerine etkisinin araştırılması. Gereç ve yöntem: Anne sütü ve biberon maması alan sağlıklı bebekler üç ve altı aylıkken değerlendirilerek, beslenme, dışkılama özellikleri ve büyümeleri izlenmiştir. Bulgular: AS ile beslenen 24, BM alan 23 bebek karşılaştırıldığında 3. ayda AS grubunun vücut ağırlığı, boyu, triseps deri kıvrım kalınlığı ve postnatal kilo alımı, BM grubundan fazla bulundu. AS grubunda, bebeklerin doğum ağırlığı ile 3. aydaki vücut ağırlığı arasında pozitif ilişki varken, BM alan grupta bu ilişk . . .i yoktu. AS grubunun ilk üç aydaki günlük beslenme süre ve sayısı ayrıca dışkılama sayısı fazla idi. Altıncı ayda iki grubun ortalama vücut ağırlığı, boyu, baş çevresi, vücut kitle indeksi ve TSF arasında fark bulunmazken, BM grubunun aldığı kilo ve baş çevresi artışı AS grubundan daha fazla idi. AS grubunun ek gıdalardan aldığı ortalama enerji ve protein miktarının BM alan bebeklerden daha az olduğu görüldü. Sonuç: Hayatın ilk üç ayında AS ile beslenen bebekler daha hızlı büyümekte, ancak ek gıdalara geçildikten sonra BM ile beslenen bebeklerin gerisinde kalmaktadır. Her iki beslenme şeklinde beslenme davranışı ve dışkılama özellikleri birbirinden farklı olup, ek gıdaların devreye girmesi ile farklılıklar ortadan kalkmaktadır. Bu değişiklikler anne sütünde bulunan hormonlar ve büyüme faktörlerinden kaynaklanabilir. Objective: To evaluate the effects of different nutritional patterns on anthropometric data, feeding behavior and defecation patterns. Material and method: Healthy breast-fed and formula-fed infants were evaluated on their growth, feeding and defecation pattern at 3th and 6th month of age. Results: At first visit of healthy breast-fed (n24) and formula-fed (n23) infants, body weight, lenght, triceps skinfold thickness, postnatal weight gain were higher in BF than FF group. While birth weight was correlated to postnatal weight gain in BF babies such correlation was not present in FF group. Daily feeding frequency, feeding period and defecation frequency at three months of age were higher in BF group than FF group. At six months of age, while there were no differences on body weight, length, head circumference, body mass index, TSF between two groups, postnatal weight gain and head circumference increase were higher in FF group. Daily mean energy and protein intake from complementary foods were lower in BF than FF babies. Conclusion: BF infants grow more rapidly at first three months of life, however at the beginning of complementary food these infants stay behind the FF infants. At both of the different nutritional pattern, feeding and defecation patterns are different however, these differences were over with beginning of complementary foods. Different growth, feeding and defecation patterns in BF and FF infants can be related to growth factors and hormones in breast-milk Daha fazlası Daha az

Arslan, Ahmet | Duygu, Gonca | Altundal, Hatice

Other | 2007 | Ondokuz Mayıs Üniv. Diş Hekimliği Derg.8 ( 2 ) , pp.119 - 122

Konjenital bir kemik hastalığı olarak bilinen fibröz displazide medüller kemik fibröz bağ dokusu ile yer değiştirmektedir. Vaka raporumuzda rekürrent mandibular fibröz displazi olgusu anlatılmaktadır. 39 yaşındaki kadın hasta, sol mandibular kor-pustaki ağrısız şişliği sebebiyle kliniğimize başvurmuştur. Klinik ve radyolojik incelemeler sonucunda ilgili bölgede alveoler kretin vestibül yüzünde ve mandibulanın alt kenarında kemik ekspansiyonu tespit edildi. Preoperatif biyopsi yapılarak mandibular fibröz displazi teşhisi konuldu. İlgili bölge lokal anestezi altında öpere edildi ve estetik amaçla kontur düzeltilmesi yapıldı. Hastanın . . .1 yıllık kontrolünde rekürrens tespit edilmiştir. Bu dönemde hasta takibe alınmıştır ve 2 yıllık takibinde mandibular bölgede ekspansiyonda herhangi bir artışa rastlanmamıştır. Makalemizde, fibröz displazinin tedavi seçenekleri olgumuzla birlikte tartışılmaktadır. Fibrous dysplasia is a congenital condition in which normal medullary bone is gradually replaced by an abnormal fibrous connective tissue proliferation. In our report, a case of recurrent mandibular fibrous displasia is presented. 39 year old women presented to our clinic with the painless swelling on her left side of the corpus of the mandible. Clinical and radiological examinations showed bony expansion on vestibular side of the alveolar bone and the inferior side of the mandible. Preoperative biopsy named the lesion as mandibular fibrous dysplasia. Recontouring of the involved bone was performed for esthetic reasons under local anesthesia. Recurrence was observed at the first year follow-up. The patient has been kept under control for 2 years and no more progression was observed. In the present article, we aimed to report our case and to discuss the treatment choices of fibrous dysplasia Daha fazlası Daha az

Naderi, S | Guclu, B | Yurtsever, C | Berk, H

Other | 2007 | SPINE32 ( 5 ) , pp.606 - 608

Although there are many reports regarding the spinal surgical applications before the 19th century, the definition of spinal disorders and application of the most novel surgical techniques have been performed in last 2 centuries. Lumbar spinal stenosis was reported in the first half of the 20th century. The definition of the lumbar spinal stenosis was commonly attributed to Dr. Verbiest. However, there were some reports regarding the symptoms attributable to lumbar spinal stenosis before him. On the other hand, Dr. Sarpyener, a Turkish surgeon, reported for the first time congenital spinal stenosis, a special variety of spinal steno . . .sis. The aim of this study is to review the biography, scientific studies, and spine applications of Dr. Sarpyener, a pioneer in the field of spina bifida and congenital spinal stenosis Daha fazlası Daha az