Tihan, Tarık | Gültekin, Hümayun | Çomunoğlu, Nil

Other | 2010 | Türk Patoloji Dergisi26 ( 1 ) , pp.55 - 67

Amaç: Malign glionöronal tümörler değişik morfolojik özellikler gösteren heterojen bir tümor grubudur. Bu tümörlerin biyolojik davranışları ve klinikopatolojik özellikleri kesin olarak tanımlanmamıştır. Anaplastik gangliogliomlar dışında bu grupta yer alan tümörlerin son WHO sınıflamasındaki yeri belirgin değildir. MGNT'lerin histolojik özelliklerinin prognoza olan etkisi de tam olarak bilinmemektedir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza UCSF Patoloji Anabilim Dalı arşivinden derlediğimiz malign histolojik özellikler gösteren 36 glionöronal tümör olgusunu dahil ettik. Bu olguları histopatolojik özelliklerine göre sınıflandırarak bu kategor . . .ilerin klinikopatolojik niteliklerini tanımladık. Bulgular: Olgular histopatolojik özelliklerine göre üç kategoriye ayrıldı: 1) malign glial komponent içeren glionöronal tümörler (anaplastik gangliogliomlar); 2) malign nöronal/nöroblastik komponent içeren glionöronal tümörler; 3) hem glial hem de nöronal komponenti malign olan glionöronal tümörler. Tüm gruplar radyolojik olarak iyi sınırlı, kistik ve solid komponent içeren, değişken kontrast madde tutulumu gösteren ve glioblastoma oranla daha genç yaş grubunda görülen tümörler olarak saptandı. Yüksek oranda lokal nüks (36 hastadan 29 unda) görüldü ve 12 hasta takip süresi içinde vefat etti. Her üç kategoride ortanca nükssüz yaşam süresi 12 aydan az olarak hesaplandı. Sadece bir olguda tümör serebrospinal yayılım gösterdi. Eş zamanlı WHO derece I ganglioglioma ve malign nöronal komponent varlığının prognoza herhangi bir etkisi bulunmadı. Sonuç: MGNT malign histopatolojik komponentin özelliklerine göre 3 basit kategoride değerlendirildi. Her üç gruptaki tümörler yüksek lokal nüks ve PNET'den çok malign gliomlar benzeri agresif klinik seyir gösterdi. Yinede MGNT bazı klinikopatolojik özellikleri ile tipik glioblastomdan ayrıştı Bu çalışma, MGNT grubundaki tümörlerin WHO sınıflamasındaki yerlerinin daha uygun bir biçimde saptanması gerekliliğini göstermektedir. Objective: Malignant glioneuronal tumors show considerable morphological diversity. Their biological behavior and clinicopathological characteristics are incompletely understood. With the exception of anaplastic ganglioglioma, they are not assigned to a specific entity in the current WHO classification. It is also not clear whether histological features of these neoplasms influence prognosis. Material and Method: We identified 36 glioneuronal tumors with malignant histological features among the departmental archives and neuropathology consultation files of the authors. We reviewed the pathological and radiological features of these tumors to construct a preliminary histological categorization. Results: Based on their pathological features, we divided the study group into three histologically distinct categories: 1) glioneuronal tumors with a malignant glial component (anaplastic gangliogliomas); 2) glioneuronal tumors with a malignant neuronal/neuroblastic component; 3) glioneuronal tumors with both malignant neuronal and glial components. All tumors occurred in a younger age group compared to glioblastomas and appeared radiologically well-defined, cystic and solid with variable contrast enhancement. There was a high rate of local recurrence (29 of 36 patients) and 12 patients died during follow-up period. Median progression-free survival was less than 12 months, and did not differ among categories. Cerebrospinal tumor spread was seen in only one patient. Concurrent WHO grade I ganglioglioma and the presence of a malignant neuronal component did not appear to influence prognosis Conclusion: MGNTs were considered in three simple categories based on their malignant component(s). Tumors in all categories exhibited a high rate of local recurrence and aggressive behavior akin to malignant gliomas as opposed to classical PNET. Nevertheless, MGNT demonstrated clinicopathological features that distinguish them from typical glioblastoma. The exact nosology of MGNTs is unresolved and our study underscores the need for a more comprehensive classification of these neoplasms within the WHO scheme Daha fazlası Daha az

Yıldırım, Gazi | Attar, Rukset | Fıçıcıoğlu, Cem | Karateke, Ateş | Özkan, Ferda | Kılıç, Ertuğrul | Yeşildağlar, Narter

Other | 2009 | Journal of the Turkish-German Gynecological Association10 ( 4 ) , pp.199 - 204

Amaç: Kombine letrozol ve melatonin tedavisinin cerrahi olarak indüklenmiş endometriosis üzerindeki etkisini belirlemek. Gereç ve Yöntemler: Bu prospektif randomize kontrollü bir deneysel çalışma olarak dizayn edildi ve Yeditepe Üniversitesi Deneysel Hayvanlar Araştırma Merkezinde (YUDETAM) gerçekleştirildi. Cerrahi olarak endometriosis oluşturulmuş 17 tane nulligravida dişi Wistar – Hannover albino rat kullanıldı. Ratlara homolog uterin boynuz inokülasyonu yapılarak endometriosis oluşturuldu ve iki hafta aralar ile dört operasyon yapıldı. Endometriosis indüksiyonu ilk operasyonda yapıldı. İki haftalık östradiol tedavisini takiben i . . .kinci operasyon yapıldı. Sonra östrojen kesildi ve çalışma grubuna ilaç başlandı. Takip eden iki haftanın sonunda üçüncü operasyon yapılarak endometriyal odaklar üzerinde ilaçların etkinliği araştırıldı. Üçüncü operasyondan sonra bütün ilaçlar kesildi ve östrojen tekrar başlandı. Iki haftalık östrojen tedavisinin ardından tüm ratlara ötanazi yapıldı ve rekürrens oranlarına bakıldı. Bulgular: Kontrol grubunda tedavinin başında lezyonların volüm ortalaması 93.631.7 mm3 idi. Östradiol tedavisi kesildikten sonra 85.023.8 mm3 (P0.31) boyutlarına indi ve rekürrens zamanı 119.729.4 mm3’ e çıktı (P0.02). Östradiol kesildikten sonra histopatalojik skorda anlamlı bir düşüş gözlendi (p0.04) fakat rekürrens zamanı tedavi öncesi boyutlarına ulaştı. LM grubunda lezyonların volümü tedavi grubunda anlamlı bir şekilde düştü (82.821.0 mm3 ve 15.78.0 mm3). Rekürrens zamanı ortalama volüm 43.931.8 mm3 olarak hesaplandı (p0.002). Histopatolojik skor ise tedavi öncesi tedavi sonrası ve rekürrens zamanlarında sırası ile 2.30.1, 2.00.2 ve 2.20.3 idi. Sonuç: Çalışmamızda Letrozol ve Melatonin endometriotik lezyonların boyutlarında gerileme oratya çıkarırken, histopatolojik skorlarda değişikliğe yol açmadı. Objective: To determine the effects of the combination of letrozole and melatonin on surgically induced endometriosis. Material and Methods: This prospective, randomized, controlled, experimental study was carried out at Yeditepe University Experimental Research Center (YUDETAM). Female non-pregnant, 17 nulligravid Wistar - Hannover albino rats with surgically induced endometriosis were used in this study. Endometriosis was induced by using homologous uterine horn transplantation in the rats. Four operations were performed on each rat. The induction of endometriosis was performed in the first operation. After two weeks of estradiol treatment the second operation was performed and endometriotic lesions were evaluated. Estrogen was then discontinued and in the study groups medications were started. During two weeks the rats were given medications and the third operation was performed for the assessment of the effects of the medications on the endometriotic foci. Then all the medications were stopped and estrogen was started again. Two weeks later all the rats were euthanized and recurrence of endometriosis was evaluated. Results: The sum of the lesion volumes in the control group was 93.6±31.7 mm3 at the end of the second week. After the cessation of estradiol it decreased to 85.0±23.8 mm3 (P0.31) and increased to 119.7±29.4 mm3 at the sixth week (P0.02). A significant reduction in histopathologic scores were seen after cessation of the estradiol (p0.04). At the end of the sixth week, histopathological scores reached the pretreatment values. In the letrozole and melatonin group the sum of the lesion volumes decreased significantly after the treatment (82.8±21.0 mm3 and 15.7±8.0 mm3 respectively). At the end of the sixth week, the mean volume was calculated as 43.9±31.8 mm3 (p0.002). Histopathologic scores were 2.3±0.1, 2.0±0.2 and 2.2±0.3 at the end of the second, fourth and sixth weeks, respectively, in the letrozole and melatonin group. Conclusions: Letrozole and melatonin caused a significant regression in lesion volumes; however, histopathological scores of endometriotic lesions did not change significantly Daha fazlası Daha az

Yıldırım, Gazi

Other | 2011 | Journal of the Turkish-German Gynecological Association12 ( 3 ) , pp.197 - 198

…

Fıçıcıoğlu, Cem | Kumbak, Banu | Akcin, Oya | Attar, Rukset | Yıldırım, Gazi | Tecellioğlu, Nihan | Yeşildağlar, Narter

Other | 2009 | Journal of the Turkish-German Gynecological Association10 ( 3 ) , pp.132 - 136

Amaç: Folikül sıvısı içindeki sitokinlerin ve nitrik oksitin matur oosit gelişimi üzerindeki etkisi tartışmalıdır. Bu çalışmanın amacı, tüp bebek tadavisi alan hastaların folikül sıvısı (FF) ve serumunda (S) interlökinleri IL-1?, IL-6, IL-8, IL-12, tümor nekrozis faktör (TNF)-? ve NO düzeylerini saptamak ve bunların başarı ile ilişkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Bir üniversite hastanesinin tüp bebek merkezinde retrospektif çalışma planlandı. 85 kadın çalışmaya dahil edildi. IL-1?, IL-6, IL-8, IL-12, tümor nekrozis faktör (TNF)-? düzeyleri ELISA ile, NO düzeyleri ise nitrat/nitrit kolorometrik assay ile saptandı. Bulgular: . . .Gebe kalan ve kalamayan kadınların S ve FF sitokin ve NO konsantrasyonları arasında fark bulunamadı. Sonuç: Serum ve folüküler sıvı IL-1?, IL-6, IL-8, IL-12, tümör nekrozis faktör (TNF)-? ve NO düzeyleri tüp bebek tedavilerinde başarıyı predikte etmez. Objective: The role of cytokines and nitric oxide (NO) in ovarian folliculogenesis and the development of mature and fertilizable oocytes is controversial. The aim of this study is to determine the concentrations of interleukin (IL)-1β, IL-6, IL-8, IL-12, tumor necrosis factor (TNF)-α and NO in the follicular fluid (FF) and blood serum (S) of patients undergoing assisted reproductive treatment (ART) and to investigate whether these cytokines could be used as a predictive parameter for ART outcome. Material and Methods: A retrospective clinical study was performed at a university hospital including a total of 85 women who underwent ART. FF and serum samples were collected at the time of oocyte retrieval and measured for interleukin (IL)-1β, IL-6, IL-8, IL-12, tumor necrosis factor (TNF)-α by the enzyme-linked immunosorbant assay (ELISA) technique, using commercially available kits and NO by the nitrate/nitrite colorimetric assay. The results were compared between the women who became pregnant and those who did not following ART. Results: No significant difference was found in the FF and blood serum concentrations of the cytokines and NO between pregnant and non-pregnant women. Conclusion: Follicular fluid and blood serum concentrations of IL-1β, IL-6, IL-8, IL-12, TNF-α and NO do not predict pregnancy achievement following ART Daha fazlası Daha az

Saltık, Levent | Eroğlu, Elif | Bayrak, Fatih | Değertekin, Muzaffer

Other | 2009 | Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi37 ( 4 ) , pp.269 - 272

Sol ventrikülde süngerimsi miyokart (noncompaction)endomiyokardiyal morfogenez sırasındaki bir duraklamadan kaynaklanan, belirgin trabeküller ve bu trabeküllerin arasında kalan derin girintilerle karakterize, doğumsal bir kalp hastalığıdır. Ebstein anomalisi ile birlikteliği çok nadirdir. On üç yaşında bir erkek çocuk, sportif bir etkinliğe katılım öncesinde kardiyak açıdan değerlendirildi. Fizik muayenede, triküspit kapaktan gelen 1/6 derecesinde sistolik üfürüm saptandı. Elektrokardiyogramı normaldi. Transtorasik ekokardiyografide, interventriküler septumun apeksinde, yan duvarında ve apikal kısmında çok sayıda büyük trabekül ve d . . .erin intratrabeküler girinti görüldü. Renkli akım Doppler incelemesinde trabeküller içinde kan akımı görüldü. Sol ventrikül boyutları ve ejeksiyon fraksiyonu (%65) normaldi. Triküspit kapağın septal ve inferior yaprakçıklarının birleştiği kenarda apikal yer değişikliği izlendi ve hafif triküspit yetersizliği vardı. Mitral ve triküspit halkalar arasındaki mesafe 20 mm ölçüldü. Sağ ventrikülde genişleme yoktu ve sistolik fonksiyonu normal idi; sağ atriyumda ise orta derece genişleme vardı. Hasta asemptomatik olduğundan ve sol ventrikül sistolik fonksiyonu korunmuş olduğundan, düzenli takip programına alındı ve düşük doz aspirin (100 mgr/gün) alması önerildi. Beş yıllık izlemi sonunda hala asemptomatik olan hastanın her iki ventrikülü normal boyutlarda ve ejeksiyon fraksiyonu normal değerler içindeydi. Left ventricular (LV) noncompaction is a congenital dysfunction of endomyocardial morphogenesis characterized by excessively prominent trabeculations and deep intratrabecular recesses of the myocardium. Its association with Ebstein’s anomaly is very rare. A 13-yearold boy presented to the outpatient clinic for a cardiac evaluation before enrolling in a sports activity. On physical examination, there was a grade 1/6 systolic murmur at the tricuspid valve location. His electrocardiogram was normal. Transthoracic echocardiography revealed numerous large trabeculations and deep intratrabecular recesses at the apex, lateral wall, and the apical part of the interventricular septum. Color flow Doppler examination confirmed the presence of blood flow within the trabeculae. The size and ejection fraction of the LV was normal (65%). The attached margins of the septal and inferior leaflets of the tricuspid valve were apically displaced and there was mild tricuspid regurgitation. The distance between the mitral and tricuspid annuli was 20 mm. The right ventricle showed no dilatation and had normal systolic function, but the right atrium was moderately enlarged. As the patient was asymptomatic and the LV systolic function was preserved, he was scheduled for regular follow-up without medication except for low-dose aspirin (100 mg/day). After five years of follow-up, he was still asymptomatic with normal size and ejection fraction of both ventricles Daha fazlası Daha az

Fenercioğlu, Ayşen Kutan | Yıldırım, Gazi | Karatekin, Güner | Göker, Nimet

Other | 2009 | Journal of the Turkish-German Gynecological Association10 ( 3 ) , pp.148 - 151

Amaç: Bu çalışmada gebelikte aktif ve pasif sigara içiminin preterm doğum, düşük doğum ağırlığı, erken membran rüptürü, dekolman ve preeklampsi gibi kötü gebelik sonuçları ile ilişkisi araştırıldı. Ayrıca gebeliğinde sigara içen kadınların sosyodemografik analizi yapıldı. Gereç ve Yöntemler: Antenatal vizitlerde gebelere sigara içimleri ve erkek arkadaşalrının sigara kullanımları soruldu. Preterm doğum, düşük doğum ağırlığı, erken membran rüptürü, dekolman ve preeklampsi gibi kötü gebelik sonuçları kaydedildi. Verilerin analizi için Fisher kikare, kikare ve ANOVA testleri kullanıldı. . Bulgular: Sigara içen (86) ve pasif içiciler (1 . . .18) ve içmeyen (77) gebeler arasında anne yaşı, sosyoekonomik durumu, gebelik yaşı, apgar skoru ve sezaryen oranı açısından anlamlı bir fark saptanmadı. Sigara içen anne adayları genellikle düşük eğitim grubundan idi (p0.001). Fetal distres, erken membran rüpütrü, dekolman ve preeklampsi ile sigara içimi arasında bir ilişki saptanmadı. Ancak günde 10 dan fazla sigara içen kadınların bebeklerinin doğum kilosu istatistiksel olarak daha düşük olarak saptandı (p0.05). Sonuç: Bu verilerle gebelikte sigara içiminin düşük eğitimli kişlerde ve düşük doğum ağırlıklı doğum yapan kadınlarda daha sık olduğu söylenebilir. Bu nedenle gebelik öncesi kadınların bu konuda eğitilmesinin önemi büyüktür. Objective: In this study, we aimed to assess the relationship of gestational smoking and passive smoking with pregnancy complications like preterm delivery, low birthweight, early membrane rupture, abruptio placentae, fetal distress and preeclampsia. We also analyzed the sociodemographic features of mothers who smoked during their pregnancy. Material and Methods: Pregnant women have been questionned for their habits of smoking and household members&#8217; usage of tobacco products during their antenatal visits. Perinatal outcome of gestational smoking was assessed by the type of the delivery, birthweight, occurrence of preeclampsia, early membrane rupture and fetal distress during pregnancy. Differences in group means were analyzed with the Fisher&#8217;s exact test, Chi-square test and ANOVA. Results: There wasn&#8217;t any significant statistical difference between the smokers&#8217; (n86), passive smokers&#8217; (n118) and nonsmokers&#8217; (n77) groups in terms of maternal age, socioeconomic status of the family, gestational age, Apgar scoring and the rate of delivery by cesearian section. However, gestational smoking was found to be more common in mothers with poor or none education (p0.001).There wasn&#8217;t any significant statistical change in the rates of fetal distress, early membrane rupture, abruptio placentae and preeclampsia by gestational smoking (p>0.05). But, infants of mothers who smoked more than 10 cigarettes per day showed statistically significant birthweight deficits (p<0.05). Conclusions: Data from this study indicate that gestational smoking is more common among women with low education and results in low birthweight. Therefore, it is essantial to educate the women before pregnancy and implement new smoking cessation programs for pregnancy Daha fazlası Daha az

Tatlı, Özge | Nikerel, Emrah | Soğutmaz, Bahar Özdemir

Other | 2015 | Turkish Journal of Botany39 ( 6 ) , pp.1042 - 1050

Metabolomics aims to systematically gather (quantitative) information on metabolites in the cell and is commonly viewed as the missing link between genomics, transcriptomics, and physiology. Typical metabolomics platforms consist of two main steps, the quenching and extraction of metabolites from plant material and the (un)targeted quantification of the extracted metabolites. Brachypodium distachyon, a native grass species of the Mediterranean region, is an attractive model plant to study temperate crops. In recent years, despite an increasing interest in genomic and transcriptomic studies, metabolomics studies for B. distachyon are . . . still in their infancy. Drought, an abiotic stress factor, causes severe loss in plant productivity and it is therefore crucial to understand its effect on plant metabolism, in particular its metabolome. The objective of this study is to set up a quantitative plant metabolomics platform for B. distachyon to evaluate and optimize alternative metabolite extraction protocols (methanol and methanol-chloroform extraction). Focusing on three reporter metabolites (ATP, glucose, and starch) for metabolite quantification and two extraction protocols, we compared the drought stress response of 2 different genotypes from different geographical regions of Turkey. Results revealed that there is no one-protocol-fits-all, pointing to significant differences in metabolite recoveries upon different extraction protocols, though methanol extraction generally yielded higher recoveries. Drought stress resulted in higher glucose levels while ATP and starch levels did not show statistically significant or consistent changes. In conclusion, the impact of drought stress on B. distachyon metabolism was significant and this study could be the basis for further metabolomics studies on plant stress response Daha fazlası Daha az

Servet, Erkan | Bekler, Halil | Kılınçoğlu, Volkan | Özler, Turhan | Özkut, Afşar

Other | 2016 | Acta Orthopaedica et Traumatologica Turcica50 ( 2 ) , pp.234 - 241

Objective: Epineural scar formation is one of the most significant negative factors affecting surgical repair after peripheral nerve injury. The scar tissue mechanically hinders axonal regeneration and causes adhesions between nerves and surrounding tissues. A hemostatic agent Ankaferd Blood Stopper (ABS; İmmun Gıda İlaç Kozmetik San. ve Tic. Ltd. Şti., Istanbul, Turkey) has not been previously used. Decreasing the postoperative bleeding and adhesions between nerve and surrounding tissues will prevent the formation of scar tissue, as well as corresponding compressive neuropathy and/or deceleration of axonal regeneration. The . . .purpose of this experimental study was to investigate the effects of bleeding on nerve healing and scar tissue after repair of peripheral nerve injuries.Methods: The right sciatic nerve of 30 Sprague-Dawley male rats (weighing 260-330 g) was cut 1.5 cm proximal to the trifurcation and repaired primarily with 8/0 sutures using epineural technique. The rats were then divided into 3 groups. Saline was applied in Group 1 (n10), ABS in Group 2 (n10), and heparin in Group 3 (n10) for 5 minutes to the repair site and surrounding tissues. In each group, electrophysiological measurements were performed with electromyography (EMG) at postoperative week 12. Magnetic resonance diffusion tensor imaging was used at week 12. Macroscopical and histopathological evaluations were conducted after sacrificing the rats at week 24 with total excision of the repaired sciatic nerves and surrounding tissues.Results: The ABS and saline groups showed better healing than the heparin group. The ABS and saline groups were better in the histopathologic evaluations, but there was no statistically significant difference between the 2 groups.Conclusion: Statistically significant differences were not found between the 3 groups. Significant results may be obtained with larger studie Daha fazlası Daha az

Mercanoğlu, Olguner Güldem | Pamukçu, Burak | Safran, Nurhas | Mercanoğlu, Fehmi | Fıcı, Francesco | Güngör, Mehmet

Other | 2010 | Anadolu Kardiyoloji Dergisi10 ( 1 ) , pp.18 - 27

Amaç: Miyokard infarktüsü (MI) sonrası gelişen ventriküler yeniden şekillenme (VR) ilerleyici sol ventrikül disfonksiyonunda önemli bir role sahiptir. Çalışmada sıçan iskemi-reperfüzyon modelinde MI sonrası nebivolol tedavisinin VR üzerine etkisini incelemeyi amaçladık. Yöntemler: Sıçanlar her grupta 12 hayvan olacak şekilde 3 gruba ayrıldı; operasyonel kontrol (sham-kontrol), MI kontrol (MI-kontrol) ve nebivolol uygulanmış MI (MI-nebivolol). Sol ventrikül (LV) çapları, hacimleri ve diyastolik dolum parametreleri ekokardiyografi ile incelendi. Yirmi sekiz günlük periyodun sonunda sistemik ve LV basınçları kaydedildi, plazma nitrik o . . .ksit (NO), peroksinitrit (ONOO-) düzeyleri ölçüldü, vücut (BW), kalp (HW) ve LV (LVW) ağırlıkları ile infarkt alanları belirlendi. Istatistiksel değerlendirme tekrarlı ölçümler varyans analizi ve ikili karşılaştırmalar Bonferroni testi ile yapıldı. Bulgular: İnfarktüs sonrası MI-kontrol grubunda belirgin VR parametreleri (LV çap ve hacminde artış, EF, FS ve arka duvar % kalınlık değişimde azalma) saptanırken (bütün karşılaştırmalar için p0.05); bu değişiklikler MI-nebivolol grubunda MI-kontrol grubu ile karşılaştırıldığında kısıtlanmıştı (EF ve FS için sırası ile p0.08 ve p0.06). Sol ventrikül diyastol sonu basıncı (LVEDP) MI-nebivolol grubunda daha düşüktü (p0.005). Yine bu grupta ?dp/dt değerleri daha yüksekti (p0.05). İnfarktüs oluşturulmuş gruplarda infarkt alanları benzer olmasına rağmen (p0.79); LVW/HW ve HW/BW değerleri MI-kontrol grubunda sham-kontrol grubuna göre daha yüksekti (bütün karşılaştırmalar için p0.01). Bu değerler MI-nebivolol grubunda istatistiksel olarak anlamlı değildi. Plazma NO ve ONOO- düzeylerindeki artış da MI-nebivolol grubunda önlenmişti. Sonuç: Nebivolol tedavisi sıçanlarda MI sonrası gelişen VR'i azaltmıştır. Bu etki nebivololün kalp hızı ve kan basıncı düşürücü etkilerine bağlanamamıştır. Molekülün NO düzenleyici etkisi MI sonrası gelişen VR'de nebivololün yaralı etkilerinden sorumlu olabilir. Ob­jec­ti­ve: Ventricular remodeling (VR) which develops after myocardial infarction (MI) plays an important role in progressive left ventricular dysfunction. We aimed to investigate the role of nebivolol treatment on VR after a MI in a rat ischemia-reperfusion model. Methods: Rats were divided into 3 groups of 12 each: sham operated (sham-control), MI-induced (MI-control) and nebivolol treated (MI-nebivolol). Left ventricular (LV) diameters, volumes, and diastolic filling parameters were evaluated by echocardiography. On the 28th day, after recording the systemic and LV pressures and determining the plasma nitric oxide (NO) and peroxynitrite (ONOO-) levels , animals were sacrificed and heart, body and LV weights (HW, BW, LVW) were measured and infarct sizes were determined. Results were evaluated statistically by ANOVA for repeated measurements 3x3 factorial design with post-hoc Bonferroni test. Results: After MI, while VR (an increase in LV diameters and volumes associated with a decrease in EF, FS and posterior wall thickness change (LWPc) was significant in MI-control rats (p<0.05 for; all comparisons) these changes were significantly less in MI-nebivolol group (p0.08 and p0.06 for EF and FS respectively). LV end diastolic pres-sure (LVEDP) was lower (p<0.005) and &#916;±dp/dt&#8217;s (p<0.05) were higher in MI-nebivolol group compared to MI-control animals. Although infarct sizes were similar in MI-induced groups (p0.79); LVW/HW and HW/BW&#8217;s were significantly greater in the MI-control group compared to sham-control (p<0.01 for all comparisons), these changes were not statistically significant in MI-nebivolol group. The increase in plasma NO and ONOO- levels were also prevented with nebivolol. Conclusion: Nebivolol therapy reduced the effects of VR in rats after MI. These beneficial effects were not related to its heart rate and blood pressure reducing effects. Nitric oxide regulatory action of this compound may contribute these beneficial effects on VR developed after MI Daha fazlası Daha az

Eren, Zehra | Koyuncu, Hakan

Other | 2019 | Balkan Medical Journal36 ( 5 ) , pp.290 - 291

…

Oral, Koray | Küçük, Bal Burcu | Ebeoğlu, Buğçe | Dinçer, Sibel

Other | 2009 | Ağrı21 ( 3 ) , pp.89 - 94

Çiğneme kasları ve temporomandibular eklemde görülen ağrı, temporomandibular rahatsızlıkların en belirgin semptomudur. Temporomandibular rahatsızlıklarda meydana gelen ağrının oluşmasında birçok faktörün etkili olduğu düşünülmektedir. Yapılan çalışmalar hastalığın oluşumunda hazırlayıcı, başlatıcı ve ilerletici faktörler olduğunu belirtmektedir. Travma, oklüzal uyumsuzluklar, stres, parafonksiyon, hipermobilite, yaş, cinsiyet ve kalıtım gibi faktörlerin temporomandibular rahatsızlıkların oluşumunda etkili olduğu öne sürülmekle birlikte, etkinliği tartışmalıdır. Bu derlemede, eklem içi ve kas kaynaklı temporomandibular ağrının etyolo . . .jisi ile ilgili geçmiş ve yeni görüşler özetlenecektir. Pain in the masticatory muscles and temporomandibular joint is the main symptom of temporomandibular disorders. The etiology of temporomandibular disorder pain is multifactorial. Several studies have reported that there are predisposing, initiating and aggravating factors contributing this disorder. Although factors such as trauma, occlusal discrepancies, stress, parafunctions, hypermobility, age, gender and heredity has been implicated in the maintenance of temporomandibular disorder pain, there are still controversies for the actualy etiology. This review will summarize the past and current concepts that is related to the etiology of arthrogenic and myogenic originated temporomandibular pain Daha fazlası Daha az

Pata, Cengiz | Akyüz, Ümit | Erzin, Yusuf | Mercan, Arzu

Other | 2010 | Turkish Journal of Gastroenterology21 ( 4 ) , pp.353 - 359

Amaç: Çift balon enteroskopi ince barsak görüntülenmesi için geliştirilen yeni bir tekniktir. Bu çalışmanın amacı ince barsak hastalığı olan veya ince barsak patolojisinden şüphelenilen hastalarda çift balon enteroskopinin tanı ve tedavideki önemini değerlendirmektir. Metod: Bu tek merkezli prospektif bir çalışmadır. Toplam 216 çift balon enteroskopi işlemi (168 antegrad, 48 retrograd) ince barsak patolojisi düşünülen 188 hastaya yapıldı. Komplikasyon, işlem süresi, gidilen mesafe, tanı ve tedavi oranları değerlendirilmiştir. Bulgular: Endikasyonlar obscure gastrointestinal sistem kanaması, demir eksikliği anemisi, radyolojik tetkik . . .lerde anormallik, karın ağrısı, ishal ve çölyak hastalığı idi. 130 (%69) hastaya tanı konuldu. En sık rastlanan patolojik bulgu angiodisplazi (29), ülser (%16) ve Crohn's hastalığıdır (%9). Ortalama işlem süresi antegrad olarak 116.47.17 dk, ve ortalama pilordan sonra ilerleme mesafesi 310.6590.3 cm idi. Tedavi edici girişim 66 hastaya yapıldı (56 angiodisplazi, 4 ülser, 4 striktür, ve 2 polip), %97 başarı sağlandı. Ciddi komplikasyon olmadı, ancak işlem sonrası pankreas enzim takibi yapılan 48 hastanın 6'sında (%12.5) pankreatit gelişti. Sonuç: Çift balon enteroskopi ince barsak hastalıkları tanısında uygulanabilir yararlı bir yöntemdir. Background/aims: Double-balloon enteroscopy is a novel endoscopic technique developed to investigate small bowel diseases. The aim of this study was to evaluate the diagnostic and therapeutic impact of double-balloon enteroscopy in patients with suspected or documented small bowel disease who were referred to our tertiary center, which was the first to introduce the double-balloon enteroscopy system in Turkey. Methods: This is a single-center prospective study. A total of 216 double-balloon enteroscopy procedures (168 antegrade, 48 retrograde) were done in 188 patients who were referred to our center for suspected small bowel disease. The main outcome measurements were complications, insertion depth and duration, and diagnostic and therapeutic rates. Results: Indications included obscure gastrointestinal system bleeding, iron deficiency anemia, abnormality on radiographic evaluation, abdominal pain, diarrhea, and suspected celiac disease. A diagnosis was established in 130 (69%) patients. The most common pathologic findings included angiodysplasias (29%), ulcerations (16%) and Crohn's disease (9%). Mean time±standard deviation to perform the examination using the antegrade route was 116.4±7.17 min, and the average±standard deviation insertion length was 310.65±90.3 cm (beyond the pylorus). Therapeutic interventions were performed in 66 patients (56 angiodysplasias, 4 ulcers, 4 strictures, and 2 polyps), and the success rate was 97%. No serious complication was observed, although pancreatitis occurred in 6 of 48 (12.5%) patients who were followed up for post-procedure pancreatic enzyme levels. Conclusions: Our prospective analysis suggests that double-balloon enteroscopy is a feasible and useful technique for the diagnosis as well as treatment of small intestinal disorders Daha fazlası Daha az