Ünver, Yaprak Banu

Article | 2018 | Güncel Retina Dergisi2 ( 3 ) , pp.283 - 292

Belirli göz patolojisine bağlı olarak gelişen makuler hole sekonder makuler hol denilir. Sekonder makuler hol (SMH),idiyopatik makuler hol (İMH) ile benzer klinik özelliklere sahiptir. Her nekadar cerrahi endikasyon ve prognoz belirsiz olsa,SMH’ün patogenetik mekanizması, küçük farklılıklarla beraber, İMH’e benzerdir. Tahmini prognostik faktörler, SMH’ünanatomik özellikleri, operasyon öncesi görme keskinliği, arka plandaki patoloji ve eşlik eden diğer göz patolojileridir,bundan dolayı, SMH’nin prognoz İMH ‘de ki kadar iyi değildir. Secondary macular hol (SMH) is defined the makular hole due to a spesific ocular pathology. SMH is the . . . similar clinicalfeatures with those of idiopatic macular hole (IMH). The pathogenetic mechanisms for the formation of SMH aresimilar to those for IMH, with small variations, alhough the endication of surgery and prognosis is subtle. The predictiveprognostic factors are the anatomical morphology of SMH, the preoperative visual acuity, the background pathology andthe addiational ocular pathology, therefore, the prognosis of SMH is not as good as those of the prognosis of IMH Daha fazlası Daha az

Sağmen, Seda Beyhan | Parmaksız, Elif Torun | Çömert, Sevda Şener | Fidan, Ali | Salepçi, Banu

Article | 2018 | The European Research Journal4 ( 4 ) , pp.349 - 355

Objectives: Objective. Previous studies showed that obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) was associatedwith liver diseases such as elevated liver enzyme levels and hepatic steatosis. The aim of this study was toassess the relationship between serum aspartate aminotransferase (AST) and alanine aminotransferase (ALT)levels and OSAS and its severity.Methods: A total of 617 patients who underwent PSG (polysomnography) between January 2016 and May2017 were evaluated in this study. AST, ALT, total cholesterol, triglyceride levels and body mass index wereanalyzed. The data were analyzed using the Student's t-test, ANOVA, Chi-square test . . ., and Pearson's correlationcoefficient.Results: Five hundreds and thirty patients with OSAS and 60 healthy controls were included in the study. Ofthe patients in the OSAS group, 17.7% had an elevated ALT level and 7.9% had an elevated AST level. Therewas a statistically significant difference in ALT and AST levels between the OSAS and control groups (p 0.001 and p 0.001, respectively). In the OSAS group, there was a statistically significant positive relationshipbetween serum ALT and AST levels and apnea-hypopnea index (AHI), apnea index, oxygen desaturation index.Both AST and ALT levels were statistically significantly higher in obese patients than in non-obese patients (p 0.001 and p 0.001, respectively). ALT level was statistically significantly higher in patients withouthypertension than in patients with hypertension (p 0.001). In OSAS patients without hypertension, there wasa statistically significant relationship between serum ALT and AST levels and AHI (r 0.223, p 0.001 and r0.142, p 0.007; respectively).Conclusion: OSAS is a risk factor for elevated liver enzyme levels. Hypoxia plays an important role on liverenzymes in OSAS patients Daha fazlası Daha az

Düzkalır, Ali Haluk | Özdoğan, Selçuk | Demirel, Nail | Yaltırık, Cumhur Kaan

Article | 2015 | Journal of Turkish Spinal Surgery26 ( 4 ) , pp.307 - 314

Anterior servikal omurga cerrahisi; spondiloz, disk hernileri, omurga tümörleri, deformiteler, travma, ossifiye posterior longitudinal ligament ve vasküler hastalıkların tedavisinde uzun zamandır standart bir prosedür olarak kullanılmaktadır. Bu yaklaşım ile gerçekleştirilen çeşitli prosedürlerin genellikle tatminkar sonuçları ve hem az hem de kontrol edilebilir komplikasyon oranları vardır. Bununla birlikte, hayatı tehdit eden durumlar da gelişebilir. Ayrıca, yeni metodlar ve teknolojiler geliştikçe, yeni komplikasyonlarla da karşılaşılmaktadır. Felaketle sonuçlanabilecek durumlardan kaçınmak ve tatminkar sonuçlar elde edebilmek iç . . .in, cerrahi girişimin planlanması sırasında tüm bu komplikasyonlar göz önünde bulundurulmalıdır Anterior cervical spine surgery has long been used as a standard procedure in the surgical treatment of spondylosis, disc herniations, spine tumors, deformities, traumas, ossified posterior longitudinal ligament (OPLL) and vascular diseases. Various procedures for this approach generally have satisfactory outcomes, and low and manageable complication rates. However, life-threatening conditions may occur. Also, as new procedures and technologies develop, new complications are encountered. All of these complications should be considered during surgical planning to avoid catastrophic events and for satisfactory result Daha fazlası Daha az

Somer, Pervin | Lutz, E Elif Vatanoğlu

Article | 2017 | ANADOLU KLİNİĞİ TIP BİLİMLERİ DERGİSİ22 ( 1 ) , pp.58 - 65

Günümüzde tıp alanında gerçekleşen baş döndürücü gelişmeler pek çok hastalığa çare olmaktaysa da modern bilgi ve ileri teknoloji ile donanmış hekimlerin hala çaresiz kaldığı durumlar mevcuttur. Tüm tıbbi gelişmelere rağmen tedavi sonucunda iyileşme sağlanamayan ya da ölümcül bir hastalık tanısı almış olan hastalar farklı arayışlara yönelmektedir. Bu bağlamda tamamlayıcı-alternatif tıp kavramı giderek ön plana çıkmaktadır. Nitekim Batı tıbbı da artık bu tamamlayıcı ve destekleyici yöntemlere eskisi kadar mesafeli değildir. Tüm dünyada, bizzat hekimlerin giderek bu alana ilgi duymaya başladıkları, henüz tedavinin bir parçası olarak uy . . .gulamasalar bile öğrendikleri, gerektiğinde hastalarını bilgilendirdikleri ve bu alanda araştırmalar yaptıkları yazdıkları bilimsel eserlerden anlaşılmaktadır. Bu yazıda Türkiye'de yürürlüğe giren Geleneksel ve Tamamlayıcı Tıp Uygulamaları Yönetmeliği hukuki ve etik açılardan değerlendirilmiştir. Although the great achievements in today's medicine offer remedies for many illnesses, there are still cases where physicians are helpless despite their highly improved technological abilities and medical knowledge. Patients who cannot get well despite such medical treatments or have been diagnosed with a terminal illness might seek different solutions. In this context, applications of traditional and complementary medicine become prominent. We can also see that Western medicine is not as distant as it used to be toward traditional and complementary medicine. It is noticeable in the recent literature that physicians worldwide now tend to be knowledgeable with these practices, and that although they do not make them a part of their treatments yet, they inform their patients about them and do research on them. In this paper, the new Regulations on Traditional and Complementary Medicine in Turkey is evaluated from legal and ethical perspectives Daha fazlası Daha az

Akkaş, Meltem | Ay, Didem | Metin, Nalan Aksu | Günalp, Müge

Article | 2011 | Ulusal Travma ve Acil Cerrahi Dergisi17 ( 5 ) , pp.440 - 444

AMAÇ Otomobil kazaları ile karşılaştırıldığında tren kazaları daha az görülmekle beraber, kazazedelerin hayatları üzerinde ciddi etkisi vardır. GEREÇ VE YÖNTEM Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Kliniğine başvuran 16 yaş üzerinde, tren kazasına maruz hastaların dosyaları geriye dönük olarak incelendi. BULGULAR 30 erkek, 14 kadın toplam 44 hastanın yaş ortalaması 31,814,3 idi. Yaralanmaların çoğu işe gidiş-çıkış saatlerindeydi. Yirmi ikisi acil servisten olmak üzere toplam 37 hasta taburcu edildi. Mortalite 7/44 (%16) saptandı. Revize travma skoru (RTS) ortalama 10,5 olup, ölenlerde 3, yaşayanlarda 11,9 idi. Ölüm ned . . .eni 5 hastada majör vasküler hasar ve alt ekstremite amputasyonuna yol açan pelvik travma, 1 hastada torakal ve abdominal travma, 1 hastada kafa travması idi. Mortalite için primer risk faktörleri; alkollü olmak (%100), başvuru anında kardiyopulmoner resüsitasyon yapılması (%100), tekrarlayan intihar girişimi (%75), psikiyatrik hastalık öyküsü (%60) ve düşük RTS puanı idi. SONUÇ Tren kazalarının çoğunluğunu, yeterince hız kazanmamış trenden kaza ile düşmeye bağlı oluşmuş minör yaralanmalar oluşturmaktadır. Buna rağmen tren kazaları %16 mortalite ve %37 morbiditeye neden olmuştur. Bu bulgular yaralanmaları önleyici tedbirlerin geliştirilmesinin önemine dikkat çekmektedir. BACKGROUND Although less frequent than automobile accidents, train accidents have a major impact on victims? lives. METHODS Records of patients older than 16 years of age admitted to the Adult Emergency Department of Hacettepe University Medical Center due to train accidents were retrospectively evaluated. RESULTS 44 patients (30 males, 14 females) with a mean age of 31.8±11.4 years were included in the study. The majority of the accidents occurred during commuting hours. 37 patients were discharged, 22 of them from the emergency department. The mortality rate was 7/44 (16%). Overall mean Revised Trauma Score (RTS) was 10.5 (3 in deaths and 11.9 in survivors). In 5 patients, the cause of death was pelvic trauma leading to major vascular injury and lower limb amputation. In 1 patient, thorax and abdomen trauma and in 1 patient head injury were the causes of mortality. Primary risk factors for mortality were alcohol intoxication (100%), cardiopulmonary resuscitation on admittance (100%), recurrent suicide attempt (75%), presence of psychiatric illness (60%), and low RTS. CONCLUSION In this study, most train accidents causing minor injuries were due to falling from the train prior to acceleration. Nevertheless, train accidents led to a mortality rate of 16% and morbidity rate of 37%. These findings draw attention to the importance of developing preventive strategies Daha fazlası Daha az

Düzkalır, Ali Haluk | Özdoğan, Selçuk | İştemen, İsmail

Article | 2014 | Journal of Turkish Spinal Surgery25 ( 1 ) , pp.39 - 42

Giriş: Lomber mikrodiskektomi ameliyatlarından sonra hastalarda oluşan bel ve bacak ağrısı önemli bir sorun teşkil etmektedir. Bu ağrılar hastaların erken mobilize olmasını engellemekle beraber taburcu olma sürelerini de geciktirebilmektedir. Araştırmamızda lomber diskektomi ameliyatlarında peroperatif kortikosteroid kullanımı ve lokal anestezik olarak kullanılan bupivakain kullanımının ameliyat sonrası bel ve bacak ağrısına etkisini incelenmiştir. Materyal-Metod: Muş Devlet Hastanesinde 01.10.2011- 01.05.2013 tarihleri arasında, tek seviye ve tek taraflı lomber mikrodiskektomi ameliyatı olmuş 32 hasta retrospektif olarak incelenmiş . . .tir. 16 hastaya operasyonda mikrodiskektomi tamamlandıktan sonra operasyon alanına 40 mg metilprednizolon-asetat sıkılmış ve operasyon alanının kapatılması sırasında kas tabakalarına 20 ml bupivacaine intramusküler olarak uygulanmıştır. 16 hastada ise hiçbir medikasyon uygulanmamıştır. Tüm hastalara ameliyat öncesi ve sonrası 0-10 arası numaralandırılmış ağrı skorlaması yapılmıştır. Sonuçlar: Peroperatif bupivakain ve metilprednizolon-asetat kullanılan hastalarda, ameliyat sonrası kısa dönemde bel ve bacak ağrısının kullanılmayan hastalara göre daha az olduğu görülmektedir. Uzun dönem skorları arasında ise anlamlı bir fark görülmemektedir. Çıkarım: Lomber mikrodiskektomi cerrahisinde insizyon yerine kas tabakası içerisine bupivakain uygulanması cerrahi sonrası insizyona bağlı bel ağrısını anlamlı derecede azaltmaktadır. Mikrodiskektomi sonrası operasyon alanına kortikosteroid uygulanması da ameliyat sonrası kısa dönem içerisinde radiküler ağrıyı azaltmakta, hastanın erken mobilizasyonuna ve hastanede yatış süresinin azalmasına anlamlı derecede katkıda bulunmaktadır. Introduction: Back pain and radicular pain that occurs after lumbar microdiscectomy 33 operations are serious problems. There pains not only inhibit patients to discharge early but also make them stay longer in the hospital. In our research we inspected the benefits of usage bupivacaine intramuscular before closing the incision and putting corticosteroid in to the operation area. Materials and Methods: 32 patients who were operated with lomber microdiscectomy for one sided and one level of disc herniation in Muş State Hospital between the dates of 01.10.2011 and 01.05.2013 were retrospectively investigated. 40 mg metilprednizolone-asetate was injected on the operation area after microdiscectomy had been done.20 ml bupivacaine was injected intramuscularly to the incision area before closure of the skin incision. No medication was used for other 16 patients. All patients were scored 0 to 10 with numerical pain score preoperatively and postoperatively. Results: The patients who were applied bupivacaine and metilprednizolone-asetate intraoperatively had less back and radicular leg pain in short period of time postoperatively. There is no significant difference between the pain scores in long time period of time postoperatively. Conclusion:Using Bupivacaine injectionintramuscularly before closure of incision is decreasing back pain postoperatively with a significant value. Applying corticosteroids to operation area after microdiscectomy is decreasing radicular leg pain in the short period postoperatively. Using these medications also asists earlier mobilization of the patient and discharging from the hospital Daha fazlası Daha az

Erentuğ, Vedat | Erdoğan, Hasan Basri | Göksedef, Deniz | Rabuş, Murat Bülent | Ömeroğlu, Suat Nail | Kırali, Kaan | Yakut, Cevat

Article | 2005 | Türk Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Dergisi13 ( 1 ) , pp.20 - 23

Amaç: Bu çalışmamızın amacı geçirilmiş aort kapak replasmanı sonrası geç dönemde oluşan aort disseksiyonlarına predispozan faktörleri tanımlamak ve tedavi stratejilerini tartışmaktır. Materyal ve Metod: Kliniğimizde 1985 - 2004 tarihleri arasında geçirilmiş aort kapak replasmanı sonrasında geç dönemde gelişen aort disseksiyonu nedeniyle ameliyat edilen dokuz olgu retrospektif olarak incelendi. Hastaların beşi akut disseksiyon ile başvururken dört olguda kronik disseksiyon mevcuttu. Altı olguya separe greft ile aort replasmanı yapıldı. Bu olgulardan üç’ünde koroner bypass greftleme ek prosedür olarak yapıldı. İki olguya “elephunt tru . . .nk” prosedürü yapılırken, separe greft interpozisyonu yapılan bir olguda sinus Valsalva onarımı, bir olguda ise etekli kompozit greft ile aort kökü replasmanı yapıldı. Bulgular: Üç olguda disseksiyon aortik kros klemp bölgesinden, iki olguda aortotomi bölgesinden ve bir olguda aortik kanül bölgesinden olduğu saptandı. Diğer hastalarda disseksiyonun nereden kaynaklandığı tespit edilemedi. Üç olgu erken dönemde kaybedildi. Üç olguda uzamış entübasyon, birer olguda olmak üzere kanama revizyonu, femoral kanülasyon yeri enfeksiyonu görüldü. Sonuç: Asandan aortası, aort kapak patolojisine veya mevcut bulunan bağ dokusu hastalığı zemininde cerrahi manüpülasyonun da etkisiyle etkilenmiş hastalarda aort kapak replasmanı sonrası geç dönemde disseksiyon gelişimi cerrahi onarım gerektirir. Bu hastaların ilk operasyonları sırasında yapılacak ayrıntılı değerlendirme ile bu komplikasyondan kaçınılabilir. Backgrounds: The aim of this study is to investigate the predisposing factors for the late aortic dissections following aortic valve replacement and to discuss theraphy modalities. Methods: Nine patients underwent operation for the diagnosis of late aortic dissection following aortic valve replacement between 1985 and 2004 in our clinic. Five patients had acute and four patients had chronic dissection. Six patients had separate graft interposition to ascending aorta and three of them had coronary bypass procedure concomitantly; elephunt trunk procedure had been performed to two patients and one patient had aortic root replacement with flanged Bentall technique. Results: Dissection was originated from aortic cross clamp area in three patients, aortotomy area in two patients and cannulation site in one patient. Intimal tear could not be identified in the remaining. Three patients died in early period. Three patients had prolonged entubation; revision for bleeding and femoral cannulation site infection was seen in two individuals. Conclusions: Late dissections originated from diseased aortic wall following aortic valve replacement operation should undergo surgical repair. By the help of careful examination in the first operation this complication may be prevented Daha fazlası Daha az

Köner, Özge | Özsoy, Deniz | Haberal, İsmail | Köner, Ali Ekrem | Yıldız, Cenk Eray | Çetin, Gürkan

Article | 2013 | Türk Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Dergisi21 ( 3 ) , pp.633 - 638

Amaç: Bu çalışmada Pediatrik Mortalite İndeksi (PIM) 1, PIM 2 ve modifiye Ardışık Organ Yetersizlik Değerlendirme (m-SOFA) skorlarının pediatrik kalp cerrahisinde mortalite tahminindeki geçerliliği değerlendirildi. Çalışma plan ı: 2003 Haziran - 2009 Ocak yılları arasında, 12 yataklı ameliyat sonrası kalp cerrahisi yoğun bakım ünitesinde kalp cerrahisi sonrasında izlenen 456 pediatrik hastanın tıbbi dosyası retrospektif olarak incelendi. Bu dosyalardan 373ü çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, tanı, yoğun bakımda ve hastanede kalış süreleri, sağkalım oranları, PIM 1, PIM 2 skorları ve başlangıçtaki, 24. ve 48. saatlerde . . .kim-SOFA skorları ile zirve m-SOFA skorları kaydedildi. Normal dağılım gösteren veriler Student t testi, nonparametrik veriler Mann-Whitney-U testi ile karşılaştırıldı. Skorların kalibrasyonu Hosmer ve Lemeshow Uyum İyiliği testi ile yapıldı. Skorların ayırım gücü, Alıcı işletim karakteristikleri (ROC) eğrisi kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Ameliyat sırası dönemde 50 hasta (13.4%) kaybedildi. Zirve ve başlangıç m-SOFA skorları, ölen hastalarda (sırasıyla 9.82 ve 9.22), sağ kalanlara (sırasıyla 52.5 ve 4.62.5; p0.01) kıyasla, anlamlı düzeyde yüksekti. Hosmer- Lemeshow Uyum İyiliği testi ile kalibrasyon PIM 1 için ki-kare df (8)30.4, p 0.0002 ve PIM 2 için ki-kare df (9)13.5, p 0.13 bulundu. PIM 2nin ayrım ve kalibrasyon gücü iyi iken (ROC 0.82), PIM 1in daha iyi bir ayrım (ROC 0.87), ancak zayıf bir kalibrasyon gücü olduğu görüldü. Zirve ve başlangıç m-SOFA skoru ROC değerlerinin iyi bir ayrım gücü olduğu gözlendi (sırasıyla 0.93 ve 0.92). Sonuç: Çalışma bulgularımız, pediatrik kalp cerrahisinde zirve ve başlangıç m-SOFA skorlarının mortaliteyi belirleme gücünün, PIM 1 ve PIM 2 skorlarına kıyasla, gelişmiş olduğunu göstermektedir. Background: This study aims to evaluate the validity of Pediatric Index of Mortality (PIM) 1, PIM 2, and modified Sequential Organ Failure Assessment (m-SOFA) scores for predicting mortality in pediatric heart surgery. Methods: Between June 2003 and January 2009, medical files of 456 pediatric patients who were monitored in a 12-bed postoperative cardiac surgery care unit following heart surgery were retrospectively analyzed. A total of 373 files were included in the study. Age, gender, diagnosis, the length of stay in the intensive care unit and hospital, survival rates, PIM 1, PIM 2 scores and m-SOFA scores on admission, at 24 and 48 hours and peak m-SOFA scores were recorded. Students t test was used to compare the normally distributed data, whereas Mann-Whitney-U test was used to compare non-parametric data. Calibration of the scores was performed using the Hosmer and Lemeshow Goodness of Fit test. Discrimination power of the scores was analyzed using the receiver operating characteristic (ROC) curves. Results: Fifty patients (13.4%) died perioperatively. Peak and m-SOFA scores on admission were significantly higher in non- survivors (9.8±2 and 9.2±2, respectively) than survivors (5±2.5 and 4.6±2.5, respectively; p<0.01). Calibration with Hosmer- Lemeshow Goodness of Fit test was chi-square df (8)30.4, p0.0002 for PIM 1 and chi-square df (9)13.5, p0.13 for PIM 2. Discrimination power and calibration strength of PIM 2 score was good (ROC 0.82), whereas PIM 1 had a better value (ROC 0.87) of discrimination power with a poor calibration strength. The ROC values of peak and m-SOFA scores on admission were observed to have a good discrimination power (0.93 and 0.92, respectively). Conclusion: Our study results demonstrate that peak and m-SOFA scores on admission are improved for the prediction of mortality in pediatric cardiac surgery, compared to PIM 1 and PIM 2 scores Daha fazlası Daha az

Eren, Özgür Can | Lutz, Emine Elif Vatanoğlu

Letter | 2017 | ANADOLU KLİNİĞİ TIP BİLİMLERİ DERGİSİ22 ( 2 ) , pp.73 - 74

…

Telatar, Berrin | Vitrinel, Ayça | Akın, Yasemin | Cömert, Serdar

Other | 2008 | Bakırköy Tıp Dergisi4 ( 4 ) , pp.144 - 147

Amaç: Bu çalışma hastanemizde doğan ve sağlam çocuk polikliniğinden izlenen bebeklerin sadece anne sütü ile beslenme sürelerini, mama ve ek gıda başlanma yaşlarını ve bunları etkileyen anneye ait özellikleri araştırmak amacıyla planlandı. Gereç ve Yöntem: 7.4.2004-20.11.2006 tarihleri arasında Sağlam Çocuk Polikliniği’nde iki yıl süre ile izlenen 100 bebek çalışmaya alındı. Prospektif olarak düzenlenen çalışmada bebeklerin sadece anne sütü ile beslenme ve ortalama emzirilme süreleri, mama ve ek gıdaya başlangıç yaşları değerlendirildi. Eğitim düzeyi, yaş ve sahip olunan çocuk sayısı gibi anneye ait özelliklerin ilk altı ay sadece an . . .ne sütü ile beslenme süresini etkileyip etkilemediği ortaya konulmaya çalışıldı. Bulgular: Anne sütüne başlama oranı %98 iken dördüncü ve altıncı aylarda sadece anne sütü ile beslenme oranları sırasıyla %63 ve %46 olarak bulundu. Sadece anne sütü ile besleme süresi 4.671.63 ay, mamaya başlama zamanı 3.71.6 ay, ek gıdaya geçiş zamanı 5.370.8 ay, ortalama emzirme süresi 12 ay olarak tespit edildi. Eğitim düzeyi, yaş ve sahip olunan çocuk sayısı açısından altı ay sadece anne sütü ile besleme ve maksimum emzirme süreleri için anneler karşılaştırıldığında eğitim ve yaş açısından anlamlı bir ilişki bulunmadı. Üç ve daha fazla çocuk sahibi olanların sadece anne sütü ile besleme ve ortalama emzirme süreleri diğer gruba oranla istatistiksel açıdan anlamlı bulundu (p0.05). Sonuçlar: Annelerin bebeklerini ilk altı ay anne sütü ile besleme ve uzun süre emzirmeleri konusunda eğitim düzeyi ve yaşın etkili olmadığı, emzirilen çocuk sayısı arttıkça emzirme yeteneğinin geliştiği görüldü. Hastanemizde ilk altı ay sadece anne sütü ile beslenme oranlarının istenilen %50 düzeyine yaklaştığı tespit edildi. Objective: This study was conducted to determine the rates of exclusive breast feeding, the age of formula and solid food introduction and the maternal factors affecting these among neonates followed up in our Well-baby Clinic. Material and Method: Hundred children who were followed up in Well-baby Clinic between 7.4.2004 to 20.11.2006 were included in this prospective study. The duration of exclusive breast feeding and the age of introduction of solid foods or formula were recorded. The influence of maternal educational level, age and parity on exclusively breast feeding in first six months was evaluated. Results: The rate of initiation of breast feding after birth was 98%, at 4th and 6th months exclusive breast feeding rate was found to be 63% and 46% respectively. The mean duration of exclusive breast feeding and the age of introduction of formula was found to be 4.67±1.63 and 3.7±1.6 months respectively. The solid foods were introduced at a mean age of 5.37±0.8 months and the average breast feeding duration was found to be 12 months. When mothers were compared for exclusive breast feeding for six months and maximum duration of breast feeding regarding maternal educational level, age and parity, there was not a statistically significant difference for education and age. The rates of exclusive breast feeding and average breast feeding duration of mothers having three or more children were found to be statistically significantly higher than the other group (p<0.05). Conclusion: We concluded that maternal age and education did not affect the duration of breast feeding and exclusive breast feeding for six months but as the parity increased the tendency for breast feeding increased. The worldwide accepted rate of exclusive breast feeding for 6 months of age, which is found to be 50% was achieved in our hospital Daha fazlası Daha az

Özdoğan, Selçuk | Düzkalır, Ali Haluk | İştemen, İsmail

Article | 2013 | Journal of Turkish Spinal Surgery24 ( 3 ) , pp.219 - 222

Amaç: Çalışmamızın amacı, faset eklem enjeksiyonu uygula- nan hastalar ile faset denervasyonu uygulanan hastaların ağrı skorlarının karşılaştırılması sonucu hangi işlemin daha etkin olduğunu araştırmaktır. Materyal-Metod: Muş Devlet Hastanesinde kronik bel ağrısı nedeni ile faset enjeksiyonu yapılmış 28 hasta ve radyofre- kans termokoagülasyon ile faset denervasyonu uygulanmış 28 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalarda fizik mua- yene bulgusu olarak palpasyon ile lomber bölgede hassasiyet ve rotasyon ve hiperekstansiyon hareketlerinde ağrı saptandı. Hastalarda nörolijik defisit saptanmadı. Kronik bel ağrısı nu- maralandırılm . . .ış ağrı skorlaması ile 0-10 değerleri arasında, 0 hiç ağrı yok ve 10 en yüksek ağrı şeklinde tanımlanarak skor- landı. Hastalar işlemler sonrası 1. ay ve 3. ay kontrollere çağrıla- rak tekrar skorlamaları yapıldı. Sonuçlar: Faset denervasyonu uygulanan hastaların 1 aylık takipleri sonucu ağrı skorlarına göre şikayetlerinin % 58, 3 ay sonrasında % 71 oranında azaldığı görülmüştür. Faset enjeksi- yonu yapılan hastalarda ise 1. ay sonunda ağrı azalma değişim değeri % 50 iken 3. ay sonundaki değer % 20 ye gerilemiştir. Çıkarım: Radyofrekans termokoagülasyon ile faset dener- vasyonu faset eklem enjeksiyonu ile karşılaştırıldığında daha etkin bir minimal girişimsel tedavi seçeneğidir. Doğru hasta seçimini ve işlemi doğru anatomik noktaya uygulamak başarı oranında etkin olan faktörlerdir. Purpose: The aim of our study is to compare the results of the patients who are treatd with facet injection or facet denervation with radiofrequency thermocoagulation according to their numerical pain score. Material Methods: 28 patients who were treated by facet denervation with radiofrequency thermocoagulation in Muş State Hospital were inspected retrospectively. Physical examination finding were local tenderness of lumbar region and pain with the movements of rotation and hyperextension. Numerical pain score was used for evaluation of pain 0 to 10. Zero is defining no pain and ten is the worst pain. Results: The rate was at the end of first month and 71 % for the third month with the treatment of facet denervation. The mean was 50 % at the end of the first month and was decreased to 20 % for the third month with the treatment of facet injection. Conclusion: When compare facet injection with facet denervation, facet denervation with radiofrequency thermocoagulation is more effective minimal invasive treatment. Patient selection and treating the exact anatomical part was maintained the points to get better results Daha fazlası Daha az

Yaltırık, Cumhur Kaan

Article | 2018 | Journal of Turkish Spinal Surgery29 ( 3 ) , pp.177 - 181

Background: Lower back pain is a common problem in society leading to a decrease in work forces. Clinical studies indicate that the source of back pain is intervertebral disc and lumbar stenosis. Surgery for lumbar disc and lumbar stenosis can be performed under general or local anesthesia. In this study, we aimed retrospectively examination lumbar disc and lumbar stenosis patients, operated under SA, and evaluate advantages and disadvantages of this technique.Methods: Two hundred twenty two patients who were operated for lumbar disc herniation (LDH) and lumbar stenosis (LS) under SA between March 2012 and September 2013 were includ . . .ed in this study. Clinical data, neurological examination, additional diseases, VAS scores, operation duration, intraoperative complication, first ambulation time, postoperative headache and hospital stay durations were collected for statistical analysis.Results: Ninety-four (42.3 %) patients were male, and 128 (57.7 %) were female. Mean age of the males and females were 47.6 and 48 years, respectively (p0.74). Most frequent operation technique was hemipartial laminectomy and microdiscectomy (73.9 %), followed by HPL and foraminotomy (25.2 %). Comparisons between males and females revealed operation type (p0.39), diagnosis (p0.17), and localization (p0.25) not to be statistically significant between genders. There was statistically significant decrease in the VAS scores immediately after surgery (p0.001). 7 (3%) patients needed additional intraoperative anesthetic. 8 (3.6 %) patients experienced hypotension and nausea during surgery. 153 (68.9 %) patient did not suffer from postoperative headache, while 11 (4.9 %) patient had severe headache.Conclusion: Our study also supports spinal anesthesia in elective lumbar surgeries to decrease the surgical procedure time, loss of blood, earlier postoperative mobilization and oral feeding. However, disadvantages include post-op headache and the hypotension due to spinal anesthesia level getting higher, nausea and vomiting. In well-selected cases, the effectiveness of spinal anesthesia is proven high Daha fazlası Daha az