Değertekin, Muzaffer

Article | 2016 | Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi44 ( Suppl. 4 ) , pp.138 - 138

…

Abueid, Leyla | Uslu, Ünal | Cumbul, Alev | Öğünç, Ayliz Velioğlu | Ercan, Feriha | Alican, İnci

Article | 2017 | The Anatolian Journal of Cardiology17 ( 4 ) , pp.269 - 275

Objective: The goal of the present study was to investigate the effects of 5-lipoxygenase (5-LOX) inhibition, alone and with cyclooxygenase (COX) inhibitors, on inflammatory parameters and apoptosis in ischemia/reperfusion (I/R)-induced myocardial damage in rats. For this purpose, zileuton, a selective and potent inhibitor of 5-LOX, resulting in suppression leukotriene production, was used.Methods: Male Wistar rats (200-250 g; n12 per group) were used in the study. I/R was performed by occluding the left coronary artery for 30 minutes and 2 hours of reperfusion of the heart. Experimental groups were I/R group, sham I/R group, zileut . . .on (5 mg/kg orally, twice daily)I/R group, zileutonindomethacin (5 mg/kg intraperitoneally)I/R group, zileutonketorolac (10 mg/kg subcutaneously)I/R group, and zileutonnimesulide (5 mg/kg subcutaneously)I/R group. Following I/R, blood samples were collected to measure tumor necrosis factor alpha (TNF-?), and left ventricles were excised for evaluation of microscopic damage; malondialdehyde (MDA), glutathione, nuclear factor (NF)-?B assays; and evaluation of apoptosis.Results: Left ventricle MDA in I/R group was higher compared to sham group; however, it did not show significant change with zileuton. Although tissue injury in I/R group was less severe in all treatment groups, it was not statistically significant. NF-?B H-score and apoptotic index, which were higher in I/R group compared to sham I/R, were decreased with application of zileuton (H-score: p0.01; apoptotic index: p0.001). Zileuton had no significant effect on increased serum TNF-? levels in I/R group.Conclusion: 5-LOX inhibition in rat myocardial infarction model attenuated increased left ventricle NF-?B expression and apoptosis and these actions were not modulated by COX inhibitor Daha fazlası Daha az

Can, Mehmet Mustafa | Özveren, Olcay | Biteker, Murat | Şengül, Cihan | Uz, Ömer | Işılak, Zafer | Kırılmaz, Ata

Article | 2013 | Anadolu Kardiyoloji Dergisi13 ( 4 ) , pp.344 - 349

Amaç: Sağ ventrikül (SV) fonksiyonu birçok kardiyopulmoner hastalıklarda klinik sonlanım olarak önemli rol oynar. Pulmoner emboli (PE) ve ciddi pulmoner darlık (PD) SV basınç yüklenmesi ile seyreden iki ayrı hastalıktır. SV’ nin artmış basınç yüklenmesine karşı verdiği uyum mekanizmaları iyi bilinmesine karşın hala bazı tanımlanmamış boşluklar devam etmektedir. SV basınç yüklenmesinin elektrokardiyografik (EKG) olarak nasıl bir deği- şiklik yaptığı pek bilinmemektedir. Çalışmamızdaki amaç akut ve kronik basınç yüklenmesini EKG olarak ayrımının yapılabileceğini araştırmaktır. Yöntemler: Bu retrospektif gözlemsel çalışmamıza 20 PD ve . . .38 PE tanısı kesinleşmiş hasta dahil edildi. SV yüklenmesini gösterdiği daha önceki çalışmalarda kabul edilmiş EKG kriterleri her iki grupta araştırıldı. Logistic regression analysis was used to define the predictors of chronic RV overload. Bulgular: Bakılan EKG değişikliklerinden, prematür atriyal atım (OR-12.2, %95 CI, 1.3-107, p0.008), sağ aks deviasyonu (OR-20.4, %95 CI 4.2-98, p0.001), indetermine aks (OR-0.11, %95 CI 0.02-0.44, p0.001), inkomplet sağ dal bloğu (OR-4.2, %95 CI, 1.1-15.4, p0.02), aVR de geç R dalgası (OR-8.3, %95 CI 1.2-74.8, OR-8.4, %95 CI 2.1-33.2 p0.001), V1’ de qR dalgası (OR-8.3, %95 CI 1.2-74.8 p0.02) SV kronik basınç yüklenmesini gös- teren bağımsız prediktörlerdir. Sonuç: PE için kabul edilen EKG kriterleri PD grubunda daha sık saptandı. Daha da ötesi istatiksel olarak anlamı bulunan EKG kriterlerin basınç yüklenmesinin zamanlaması hakkında sınırlı tanısal değeri olduğu saptandı. Objective: Pulmonary embolism (PE) and severe pulmonary stenosis (PS) are two distinct conditions accompanied by increased pressure load of the right ventricle (RV). Despite major advances in our understanding of the mechanisms of RV adaptation to the increased pressure, substantial gaps in our knowledge remain unsettled. One of much less known aspect of pressure overload of RV is its impact on electrocardiographic (ECG) changes. In this study, we aimed to study whether acute and chronic RV overload are accompanied by different ECG patterns. Methods: Thirty-eight patients with PE underwent ECG monitoring were compared with 20 matched patients with PS in this observational retrospective study. ECG abnormalities suggestive of RV overload were recorded and analyzed in both groups. Logistic regression analysis was used to define the predictors of chronic RV overload. Results: Among the ECG changes studied, premature atrial contraction (OR-12.2, 95% CI, 1.3-107, p0.008), right axis deviation (OR-20.4, 95% CI 4.2-98, p<0.001), indeterminate axis (OR-0.11, 95% CI 0.02-0.44, p0.001 0.11), incomplete right bundle branch block (OR-4.2, 95% CI, 1.1-15.4, p0.02), late R in aVR (OR-8.4, 95% CI 2.1-33.2, p0.001), qR in V1 lead (OR-8.3, 95% CI 1.2-74.8, p0.03) were found to be the independent predictors of chronic RV pressure overload. Conclusion: Our data indicate that the ECG changes that attributed to the acute RV pressure loading states may be more prevalent in chronic RV overload as compared with acute RV overload Daha fazlası Daha az

Köner, Özge | Özsoy, Deniz | Haberal, İsmail | Köner, Ali Ekrem | Yıldız, Cenk Eray | Çetin, Gürkan

Article | 2013 | Türk Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Dergisi21 ( 3 ) , pp.633 - 638

Amaç: Bu çalışmada Pediatrik Mortalite İndeksi (PIM) 1, PIM 2 ve modifiye Ardışık Organ Yetersizlik Değerlendirme (m-SOFA) skorlarının pediatrik kalp cerrahisinde mortalite tahminindeki geçerliliği değerlendirildi. Çalışma plan ı: 2003 Haziran - 2009 Ocak yılları arasında, 12 yataklı ameliyat sonrası kalp cerrahisi yoğun bakım ünitesinde kalp cerrahisi sonrasında izlenen 456 pediatrik hastanın tıbbi dosyası retrospektif olarak incelendi. Bu dosyalardan 373ü çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, tanı, yoğun bakımda ve hastanede kalış süreleri, sağkalım oranları, PIM 1, PIM 2 skorları ve başlangıçtaki, 24. ve 48. saatlerde . . .kim-SOFA skorları ile zirve m-SOFA skorları kaydedildi. Normal dağılım gösteren veriler Student t testi, nonparametrik veriler Mann-Whitney-U testi ile karşılaştırıldı. Skorların kalibrasyonu Hosmer ve Lemeshow Uyum İyiliği testi ile yapıldı. Skorların ayırım gücü, Alıcı işletim karakteristikleri (ROC) eğrisi kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Ameliyat sırası dönemde 50 hasta (13.4%) kaybedildi. Zirve ve başlangıç m-SOFA skorları, ölen hastalarda (sırasıyla 9.82 ve 9.22), sağ kalanlara (sırasıyla 52.5 ve 4.62.5; p0.01) kıyasla, anlamlı düzeyde yüksekti. Hosmer- Lemeshow Uyum İyiliği testi ile kalibrasyon PIM 1 için ki-kare df (8)30.4, p 0.0002 ve PIM 2 için ki-kare df (9)13.5, p 0.13 bulundu. PIM 2nin ayrım ve kalibrasyon gücü iyi iken (ROC 0.82), PIM 1in daha iyi bir ayrım (ROC 0.87), ancak zayıf bir kalibrasyon gücü olduğu görüldü. Zirve ve başlangıç m-SOFA skoru ROC değerlerinin iyi bir ayrım gücü olduğu gözlendi (sırasıyla 0.93 ve 0.92). Sonuç: Çalışma bulgularımız, pediatrik kalp cerrahisinde zirve ve başlangıç m-SOFA skorlarının mortaliteyi belirleme gücünün, PIM 1 ve PIM 2 skorlarına kıyasla, gelişmiş olduğunu göstermektedir. Background: This study aims to evaluate the validity of Pediatric Index of Mortality (PIM) 1, PIM 2, and modified Sequential Organ Failure Assessment (m-SOFA) scores for predicting mortality in pediatric heart surgery. Methods: Between June 2003 and January 2009, medical files of 456 pediatric patients who were monitored in a 12-bed postoperative cardiac surgery care unit following heart surgery were retrospectively analyzed. A total of 373 files were included in the study. Age, gender, diagnosis, the length of stay in the intensive care unit and hospital, survival rates, PIM 1, PIM 2 scores and m-SOFA scores on admission, at 24 and 48 hours and peak m-SOFA scores were recorded. Students t test was used to compare the normally distributed data, whereas Mann-Whitney-U test was used to compare non-parametric data. Calibration of the scores was performed using the Hosmer and Lemeshow Goodness of Fit test. Discrimination power of the scores was analyzed using the receiver operating characteristic (ROC) curves. Results: Fifty patients (13.4%) died perioperatively. Peak and m-SOFA scores on admission were significantly higher in non- survivors (9.8±2 and 9.2±2, respectively) than survivors (5±2.5 and 4.6±2.5, respectively; p<0.01). Calibration with Hosmer- Lemeshow Goodness of Fit test was chi-square df (8)30.4, p0.0002 for PIM 1 and chi-square df (9)13.5, p0.13 for PIM 2. Discrimination power and calibration strength of PIM 2 score was good (ROC 0.82), whereas PIM 1 had a better value (ROC 0.87) of discrimination power with a poor calibration strength. The ROC values of peak and m-SOFA scores on admission were observed to have a good discrimination power (0.93 and 0.92, respectively). Conclusion: Our study results demonstrate that peak and m-SOFA scores on admission are improved for the prediction of mortality in pediatric cardiac surgery, compared to PIM 1 and PIM 2 scores Daha fazlası Daha az

Bayrak, Fatih | Asmundıs, Carlo De | Chıerchıa, Gian-Battista | Brugada, Pedro

Article | 2011 | Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi39 ( 8 ) , pp.683 - 685

Özet – Kalp pili telemetrisi kalp ritmi hakkında, cihazda kullanılan algoritmaya bağımlı yorumları yansıtır. Bu verilerin yararlı olabilmesi için, her bir algoritmaya ait kısıtlılıkların ve bu algoritmanın uyarma ve algılama parametreleriyle ilişkilerinin bilinmesi gerekir. Bu yazıda, kalp pili Holter kayıtlarının sürekli olmayan supraventriküler taşikardi epizotları göstermesine rağmen, kalp pili tarafından durumun yanlışlıkla ventrikül taşikardisi olarak tanımlandığı bir olgu sunuldu. Summary &#8211; Pacemaker telemetry reflects algorithmdependent interpretations about the cardiac rhythm. For these data to be useful, it is nec . . .essary to recognize the limitations of each algorithm and its interactions with pacing and sensing parameters. We report on a case in which pacemaker Holter recording showed several episodes of nonsustained supraventricular tachycardia which were erroneously classified as ventricular tachycardia Daha fazlası Daha az

Tekin, Ahmet Selami | Şengül, Cihan | Kılıçaslan, Barış | Özveren, Olcay | Kozdağ, Güliz

Article | 2012 | Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi40 ( 8 ) , pp.699 - 705

Amaç: Kalp yetersizliği (KY) temel bir halk sağlığı problemi olup önemli derecede mortalite ve morbiditeye neden olmaktadır. Bu nedenle sağkalım belirteçlerinin KY tedavisini yönlendirmedeki önemleri giderek artmaktadır. Son zamanlarda yayımlanan bazı çalışmalarda, kan homosistein düzeyleri KY gelişimi için yeni bir risk faktörü olarak bildirilmektedir. Çalışmamızda serum homosistein düzeyinin KYli hastaların sağkalımını öngörmedeki değerini araştırdık. Çalışma planı: Çalışmaya, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu %35 olan KYli 70 hasta (44 erkek, 26 kadın; ort. yaş 6012; dağılım 28-83 yıl) alındı. Klinik, ekokardiyografik ve biyokim . . .yasal parametreler çalışma başlangıcında ölçüldü ve tüm hastalar izlemeye alındı. Kardiyak nedenli ölüm çalışmanın sonlanım noktası olarak kabul edildi. Bulgular: On iki aylık izlem süresi sonunda hastaların 14ü (%20) öldü. Ölen hastaların serum homosistein düzeyi sağ kalan hastalara kıyasla anlamlı düzeyde yüksekti (20.85.8 ve 16.95.1 ?mol/l, p0.029). Serum homosistein düzeyinin 17.45 ?mol/l olması %71.4 özgüllük ve %67.9 duyarlılık oranları ile 1 yıl sonunda gelişen ölümleri uygun kestirim değeri ile saptadı (ROC eğrisi altındaki alan: 0.855, %95 GA 0.792-0.965, p0.001). Çok değişkenli Cox regresyon analizinde serum homosistein düzeyi sağkalımın tek belirteci olarak saptandı. Sonuç: Serum homosistein düzeyi KY bulunan hastalarda orta dönemde mortalitenin önemli bir belirteci olabilir. Objectives: Heart failure (HF) is a major public health problem responsible for high morbidity and mortality rates. Thus, the importance of survival predictors in directing the treatment of HF is gradually increasing. In some recently published studies, plasma homocysteine has been presented as a newly recognized risk factor for development of HF. In the present study, we investigated the value of serum homocysteine levels in predicting the survival of patients with HF. Study design: Seventy HF patients (44 males, 26 females; mean age 60±12; range 28 to 83 years) with left ventricle ejection fractions <35% were included in our study. Clinical, echocardiographic, and biochemical parameters were measured at baseline, and all patients were followed. Cardiac death was established as the end point of the study. Results: At the end of the 12 month follow-up period, 14 patients (20%) had died. Serum homocysteine levels were significantly higher in the deceased patients compared to the patients who survived (20.8±5.8 vs. 16.9±5.1 &#956;mol/l, p0.029). A serum homocysteine level of >17.45 &#956;mol/l predicted death at the end of the first year with 71.4% specificity and 67.9% sensitivity (ROC area under curve: 0.855, CI 95% 0.792-0.965, p<0.001). Multivariate Cox regression analysis showed that the serum homocysteine level was the only parameter predicting survival. Conclusion: Serum homocysteine level may be an important predictor of mid-term mortality in patients with HF Daha fazlası Daha az

Kara, Kenan Abdurrahman | Öntaş, Hakan

Article | 2019 | E Journal of Cardiovascular Medicine7 ( 1 ) , pp.16 - 21

Objectives: Bleeding after open heart surgery is animportant cause of morbidity and mortality. It may notalways be related to surgical bleeding. Bleeding due tocoagulopathy, called diffuse microvascular bleeding, ismore commonly seen in the post-operative period. Theobjective of this study is to assess the effect of administeringtransamine, which we consider a low-cost and effectivehemostatic agent, during open heart surgery on postoperative bleeding amount, blood product use, length ofstay in intensive care, and duration of hospitalization.Materials and Methods: A total of 24 patients wereenrolled in the study at the Hisar Intercon . . .tinental Hospitalbetween March 2017-December 2017. 12 patients wereadministered tranexamic acid 10% 500 mg I.V. beforestarting sternal incision for open heart surgery. 10% 500 mgI.V. tranexamic acid dose was repeated during separationfrom the heart-lung machine at the end of the operation.The other 12 patients were followed-up as a control group.Patients were followed-up for drainage in the post-operativeperiod. The patients were monitored for re-operation due tobleeding and significant side effects. Bleeding amounts andre-operation rates were compared.Results: When the results from the two groups wereevaluated, revision rates, amounts of used blood and bloodproducts, total drainage amount were less, and stay inintensive care and discharge time were shorter in the groupgiven tranexamic acid.Conclusion: We think that tranexamic acid, which is usedas a low-cost and effective pharmacological agent in heartsurgery, will significantly reduce post-operative bleedingand the need for blood transfusion in patients undergoingheart surgery Daha fazlası Daha az

Erentuğ, Vedat | Erdoğan, Hasan Basri | Göksedef, Deniz | Rabuş, Murat Bülent | Ömeroğlu, Suat Nail | Kırali, Kaan | Yakut, Cevat

Article | 2005 | Türk Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Dergisi13 ( 1 ) , pp.20 - 23

Amaç: Bu çalışmamızın amacı geçirilmiş aort kapak replasmanı sonrası geç dönemde oluşan aort disseksiyonlarına predispozan faktörleri tanımlamak ve tedavi stratejilerini tartışmaktır. Materyal ve Metod: Kliniğimizde 1985 - 2004 tarihleri arasında geçirilmiş aort kapak replasmanı sonrasında geç dönemde gelişen aort disseksiyonu nedeniyle ameliyat edilen dokuz olgu retrospektif olarak incelendi. Hastaların beşi akut disseksiyon ile başvururken dört olguda kronik disseksiyon mevcuttu. Altı olguya separe greft ile aort replasmanı yapıldı. Bu olgulardan üç’ünde koroner bypass greftleme ek prosedür olarak yapıldı. İki olguya “elephunt tru . . .nk” prosedürü yapılırken, separe greft interpozisyonu yapılan bir olguda sinus Valsalva onarımı, bir olguda ise etekli kompozit greft ile aort kökü replasmanı yapıldı. Bulgular: Üç olguda disseksiyon aortik kros klemp bölgesinden, iki olguda aortotomi bölgesinden ve bir olguda aortik kanül bölgesinden olduğu saptandı. Diğer hastalarda disseksiyonun nereden kaynaklandığı tespit edilemedi. Üç olgu erken dönemde kaybedildi. Üç olguda uzamış entübasyon, birer olguda olmak üzere kanama revizyonu, femoral kanülasyon yeri enfeksiyonu görüldü. Sonuç: Asandan aortası, aort kapak patolojisine veya mevcut bulunan bağ dokusu hastalığı zemininde cerrahi manüpülasyonun da etkisiyle etkilenmiş hastalarda aort kapak replasmanı sonrası geç dönemde disseksiyon gelişimi cerrahi onarım gerektirir. Bu hastaların ilk operasyonları sırasında yapılacak ayrıntılı değerlendirme ile bu komplikasyondan kaçınılabilir. Backgrounds: The aim of this study is to investigate the predisposing factors for the late aortic dissections following aortic valve replacement and to discuss theraphy modalities. Methods: Nine patients underwent operation for the diagnosis of late aortic dissection following aortic valve replacement between 1985 and 2004 in our clinic. Five patients had acute and four patients had chronic dissection. Six patients had separate graft interposition to ascending aorta and three of them had coronary bypass procedure concomitantly; elephunt trunk procedure had been performed to two patients and one patient had aortic root replacement with flanged Bentall technique. Results: Dissection was originated from aortic cross clamp area in three patients, aortotomy area in two patients and cannulation site in one patient. Intimal tear could not be identified in the remaining. Three patients died in early period. Three patients had prolonged entubation; revision for bleeding and femoral cannulation site infection was seen in two individuals. Conclusions: Late dissections originated from diseased aortic wall following aortic valve replacement operation should undergo surgical repair. By the help of careful examination in the first operation this complication may be prevented Daha fazlası Daha az

Altay, Servet | Çakmak, Hüseyin Altuğ | Kemaloğlu, Tuğba Öz | Özpamuk, Fatma Karadeniz | Türer, Ayça | Erer, Hatice Betül | Eren, Mehmet

Article | 2017 | The Anatolian Journal of Cardiology17 ( 3 ) , pp.202 - 209

Objective: A predictive role of serum Pentraxin 3 (PTX3) for short-term adverse cardiovascular events including mortality in acute myocardial infarction (AMI) was reported in recent studies. The aim of the study was to investigate long-term prognostic significance of serum PTX3 in an AMI with 5-year follow-up period in this study.Methods: In this prospective study, 140 patients, who were admitted to the emergency department between January 2011 and December 2011 with acute chest pain and/or dyspnea and diagnosed with AMI and 60 healthy controls were included. PTX3 levels were measured at admission by using an ELISA method. The study . . . group was divided into tertiles on the basis of admission PTX3 values: the high-PTX3 group (>4.27 ng/mL), the middle-PTX3 groups (4.27-1.63 ng/mL), and the low-PTX3 group (<1.63 ng/mL).Results: PTX3 level was significantly more greatly increased in the AMI group than in the controls (2.27±0.81 vs. 0.86±0.50 ng/mL, p<0.001). PTX3 level was found to be significantly positively correlated with TIMI score (r0.368, p0.037), high sensitive C-reactive protein (hsCRP) (r0.452, p0.024), pro-BNP (r0.386, p0.029), troponin I (r0.417, p<0.001), and GRACE score (r0.355, p0.045), and negatively correlated with HDL cholesterol (r-0.203, p0.016) and LVEF (r-0.345, p0.028). In multivariate analysis, PTX3 (OR1.12, 95% CI 1.04-1.20; p0.001) was a significant independent predictor of long-term cardiovascular mortality, after adjusting for other risk factors.Conclusion: PTX3 is a novel biomarker that may help to identify high risk individuals with AMI, who are potentially at risk of early major adverse cardiovascular events including mortality in the long-term period Daha fazlası Daha az

Şengül, Cihan | Cengiz, Betül | Özveren, Olcay | Değertekin, Muzaffer

Other | 2012 | MN Kardiyoloji19 ( 3 ) , pp.141 - 142

…

Şengül, Cihan | Özveren, Olcay

Article | 2013 | Anadolu Kardiyoloji Dergisi13 ( 3 ) , pp.261 - 265

Kardiyo-metabolik hastalıkların önemli bir belirteci olan visseral yağ dokusu genel yağ birikiminden daha fazla risk oluşturmaktadır. Visseral yağın kalp etrafında depolanan özel bir şekli olan epikardiyal yağ, çok sayıda adipo-sitokin üretme ve salma yeteneği sayesinde önemli bir kardiyovasküler risk belirteci olarak düşünülmektedir. Epikardiyal yağın fizyolojik ve metabolik önemine dair artan deliller mevcuttur. Epikardiyal yağ kalınlığı ve hacminin her ikisinin de obezite, bozulmuş glikoz intoleransı, metabolik sendrom, hipertansiyon, diyabet ve ateroskleroz ile güçlü korelasyonları mevcuttur. Epikardiyal yağ transtorasik ekokard . . .iyografi, kardiyak manyetik rezonans ve bilgisaarlı tomografi ile değerlendirilebilir. Bu yazıda epikardiyal yağ dokusunun anatomisini, fizyolojisini, fonksiyonunu ve değerlendirme metotlarını gözden geçirdik. Aynı zamanda metabolik sendrom ve koroner ateroskleroz ile ilişkisini son bilgiler ışığında tartışmaya çalıştık. Visceral fat tissue is an important predictor of cardio-metabolic diseases, carrying more risk than general fat accumulation. Epicardial fat, a particular form of visceral fat deposited around the heart, is considered an important cardiovascular risk predictor, in view of producing and releasing several adipo-cytokines. There is growing evidence about the physiological and metabolic importance of epicardial fat. Epicardial fat thickness and volume have both strong correlation between obesity, impaired fasting glucose, insulin resistance, metabolic syndrome, hyper- tension, diabetes mellitus, and atherosclerosis. Epicardial fat can be assessed by transthoracic echocardiography, cardiac magnetic resonance imaging, and computed tomography. In this article, we reviewed the anatomy, physiology, function, and the methods of assessment of epicar- dial fat tissue. We also have tried to discuss its relationship to metabolic syndrome and coronary atherosclerosis in the lights of recent findings Daha fazlası Daha az

Mercanoğlu, Olguner Güldem | Pamukçu, Burak | Safran, Nurhas | Mercanoğlu, Fehmi | Fıcı, Francesco | Güngör, Mehmet

Other | 2010 | Anadolu Kardiyoloji Dergisi10 ( 1 ) , pp.18 - 27

Amaç: Miyokard infarktüsü (MI) sonrası gelişen ventriküler yeniden şekillenme (VR) ilerleyici sol ventrikül disfonksiyonunda önemli bir role sahiptir. Çalışmada sıçan iskemi-reperfüzyon modelinde MI sonrası nebivolol tedavisinin VR üzerine etkisini incelemeyi amaçladık. Yöntemler: Sıçanlar her grupta 12 hayvan olacak şekilde 3 gruba ayrıldı; operasyonel kontrol (sham-kontrol), MI kontrol (MI-kontrol) ve nebivolol uygulanmış MI (MI-nebivolol). Sol ventrikül (LV) çapları, hacimleri ve diyastolik dolum parametreleri ekokardiyografi ile incelendi. Yirmi sekiz günlük periyodun sonunda sistemik ve LV basınçları kaydedildi, plazma nitrik o . . .ksit (NO), peroksinitrit (ONOO-) düzeyleri ölçüldü, vücut (BW), kalp (HW) ve LV (LVW) ağırlıkları ile infarkt alanları belirlendi. Istatistiksel değerlendirme tekrarlı ölçümler varyans analizi ve ikili karşılaştırmalar Bonferroni testi ile yapıldı. Bulgular: İnfarktüs sonrası MI-kontrol grubunda belirgin VR parametreleri (LV çap ve hacminde artış, EF, FS ve arka duvar % kalınlık değişimde azalma) saptanırken (bütün karşılaştırmalar için p0.05); bu değişiklikler MI-nebivolol grubunda MI-kontrol grubu ile karşılaştırıldığında kısıtlanmıştı (EF ve FS için sırası ile p0.08 ve p0.06). Sol ventrikül diyastol sonu basıncı (LVEDP) MI-nebivolol grubunda daha düşüktü (p0.005). Yine bu grupta ?dp/dt değerleri daha yüksekti (p0.05). İnfarktüs oluşturulmuş gruplarda infarkt alanları benzer olmasına rağmen (p0.79); LVW/HW ve HW/BW değerleri MI-kontrol grubunda sham-kontrol grubuna göre daha yüksekti (bütün karşılaştırmalar için p0.01). Bu değerler MI-nebivolol grubunda istatistiksel olarak anlamlı değildi. Plazma NO ve ONOO- düzeylerindeki artış da MI-nebivolol grubunda önlenmişti. Sonuç: Nebivolol tedavisi sıçanlarda MI sonrası gelişen VR'i azaltmıştır. Bu etki nebivololün kalp hızı ve kan basıncı düşürücü etkilerine bağlanamamıştır. Molekülün NO düzenleyici etkisi MI sonrası gelişen VR'de nebivololün yaralı etkilerinden sorumlu olabilir. Ob­jec­ti­ve: Ventricular remodeling (VR) which develops after myocardial infarction (MI) plays an important role in progressive left ventricular dysfunction. We aimed to investigate the role of nebivolol treatment on VR after a MI in a rat ischemia-reperfusion model. Methods: Rats were divided into 3 groups of 12 each: sham operated (sham-control), MI-induced (MI-control) and nebivolol treated (MI-nebivolol). Left ventricular (LV) diameters, volumes, and diastolic filling parameters were evaluated by echocardiography. On the 28th day, after recording the systemic and LV pressures and determining the plasma nitric oxide (NO) and peroxynitrite (ONOO-) levels , animals were sacrificed and heart, body and LV weights (HW, BW, LVW) were measured and infarct sizes were determined. Results were evaluated statistically by ANOVA for repeated measurements 3x3 factorial design with post-hoc Bonferroni test. Results: After MI, while VR (an increase in LV diameters and volumes associated with a decrease in EF, FS and posterior wall thickness change (LWPc) was significant in MI-control rats (p<0.05 for; all comparisons) these changes were significantly less in MI-nebivolol group (p0.08 and p0.06 for EF and FS respectively). LV end diastolic pres-sure (LVEDP) was lower (p<0.005) and &#916;±dp/dt&#8217;s (p<0.05) were higher in MI-nebivolol group compared to MI-control animals. Although infarct sizes were similar in MI-induced groups (p0.79); LVW/HW and HW/BW&#8217;s were significantly greater in the MI-control group compared to sham-control (p<0.01 for all comparisons), these changes were not statistically significant in MI-nebivolol group. The increase in plasma NO and ONOO- levels were also prevented with nebivolol. Conclusion: Nebivolol therapy reduced the effects of VR in rats after MI. These beneficial effects were not related to its heart rate and blood pressure reducing effects. Nitric oxide regulatory action of this compound may contribute these beneficial effects on VR developed after MI Daha fazlası Daha az