Portre resminde i̇mgenin varoluşu

Portre, insanın resmedilmesi anlamını taşısa da bir bakıma sanatçının da resmedilmesi manasını taşımaktadır. Karşılıklı etkileşime dayalı bir dinamik oluşturan portre resminde sanatçının üzerinde yoğunlaştığı imgeler onun şahsi tecrübelerine dayandığı gibi evriminin bir parçasını da oluşturmaktadır. Sadece malzemeye ve ölçüye dayalı bir yaratımın portre için açıklayıcı olmadığı gibi yapılan işin çok küçük bir kısmını tanımlaması sebebiyle eksik ya da zayıftır. Sanatçının duyguları, hisleri sanata dair tutumları diğer bir deyişle özne olma halleri portre için belirleyicidir. Sanatçı bakışı ile içeride/ dışarıda var olan, yabancı ve aşkın bir gerçeklikle nasıl ilişkiye girebilir? Portre resmine ontolojik yaklaşım ile sanatçının bakışını benzersiz kılan nedir? Soruların cevaplarına açıklık getirmeye çalıştığım bu araştırmada portre resminde imgenin benzersiz kılan bakışının nereye yöneldiği çok önemlidir. Portre resimde sanatçılar da kendine has bakışın izlerini gerçekçi portreler anlayışından daha farklı ele almıştır. Kişinin iç dünyasındaki izlenimlerini gösteren imge dünyası içine katarak görünmez kuvvetlerin ifadesi görünür kılan sanatçı bir hakikatin peşindedir: “Ben kimim?”. Bu sorunun cevabını portre resmi ile yola çıkarak arayan sanatçının resmindeki gerçeklik ile kurduğu ilişki, içe yöneltmiş görünenin ardındaki duyumsamalarının, yaşadıklarının öz denetiminden çıkmış kendiliğinden varoluşların keşfidir.